خواسته هيچ كس نيست، تا مقام رسالت را به فرد نالايقى واگذارد، و اصولا مقام نبوت مقامى است بس عظيم كه تنها خدا قدرت دارد آن را به كسى بدهد و به مقتضاى" وهاب" بودنش هر چه را بخواهد و به هر كس صلاح بداند مى‌بخشد.

قابل توجه اينكه" وهاب" صيغه مبالغه و به معنى بسيار بخشنده است، اشاره به اينكه نبوت تنها يك موهبت نيست، بلكه موهبتهاى متعددى است كه دست به دست هم مى‌دهد تا كسى بتواند عهده‌دار آن منصب گردد، موهبت علم و تقوا و عصمت و شجاعت و شهامت.

نظير اين سخن را در سوره زخرف آيه 32 نيز مى‌خوانيم: أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ‌:" آنها به خاطر نزول قرآن بر تو ايراد مى‌گيرند مگر رحمت پروردگارت به دست آنها تقسيم مى‌شود"؟

ضمنا از تعبير به" رحمت" به خوبى استفاده مى‌شود كه نبوت رحمت و لطف خدا بر جهان انسانيت است، و به راستى چنين است، چرا كه اگر انبياء نبودند انسانها هم راه آخرت و معنويت را گم مى‌كردند و هم راه دنيا را، چنان كه دور افتادگان از مكتب انبياء هر دو راه را گم كرده‌اند.

آيا مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين و آنچه در ميان اين دو است از آن آنها است؟

اگر چنين است به آسمانها بروند و جلو نزول وحى الهى را بر قلب پاك محمد بگيرند"! (أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ‌).

اين سخن در حقيقت تكميلى است بر بحث گذشته، در آنجا مى‌گفت:" خزائن رحمت پروردگار در دست شما نيست كه به هر كس كه با تمايلات هوس‌آلودتان هماهنگ است ببخشيد"، حال مى‌گويد اكنون كه اين خزائن به دست شما نيست و فقط در اختيار خدا است، تنها راهى كه در پيش داريد اين است كه به آسمانها