و پيروزى جنود الهى بر لشكر كفر سخن مى‌گفت، و حمد و ستايش خدا در پايان كار اشاره‌اى به همه اينها است.

بعضى از مفسران تحليل ديگرى در مورد آيات سه‌گانه آخر اين سوره دارند، و آن اين است:

مهمترين مسائلى كه انسان را به خود مشغول مى‌دارد معرفت سه چيز است:

نخست معرفت خداوند عالم به مقدار توانايى بشر، و آخرين كارى كه انسان در اين زمينه مى‌تواند انجام دهد سه امر است:

منزه دانستن او از آنچه شايسته مقام او نيست كه با لفظ" سبحان" بيان شده.

و توصيف او به تمام صفات كمال كه با كلمه" رب" كه دليل بر حكمت و رحمت خداوند و مالكيت و تربيت موجودات است اشاره شده.

و منزه بودن از هر گونه شريك و نظير كه در جمله" عَمَّا يَصِفُونَ‌" آمده است.

دومين مساله مهم در زندگانى انسانها مساله تكميل نقائص است كه آن نيز بدون وجود رهبران الهى و ارشاد كنندگان آسمانى ممكن نيست، و جمله‌ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ‌ اشاره‌اى به آن است.

سومين مساله مهم در زندگى انسان اين است كه بداند سرنوشت او بعد از مردن چگونه خواهد بود؟ در اينجا توجه به نعمتهاى" رب العالمين" و مقام غنا و رحمت و لطف او، به انسان آرامش مى‌دهد- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ [1]

[1] تفسير كبير فخر رازى جلد 26 صفحه 173.