در حديث ديگرى از پيامبر ص مى‌خوانيم:

حسنوا القرآن باصواتكم فان الصوت الحسن يزيد القرآن حسنا، و قرأ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ:

" قرآن را با صداى زيبا زينت بخشيد، چرا كه صداى خوب بر زيبايى قرآن مى‌افزايد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ.

" آنچه را خداوند از رحمت براى مردم بگشايد كسى نمى‌تواند جلو آن را بگيرد" (ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها).

" و آنچه را باز دارد و امساك كند كسى بعد از او قادر به فرستادن آن نيست" (وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ‌).

" چرا كه او قدرتمندى است شكست ناپذير و در عين حال حكيم و آگاه" (وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌).

خلاصه اينكه تمام خزائن رحمت نزد او است و هر كس را لايق ببيند مشمول آن مى‌سازد، و هر كجا حكمتش اقتضا كند درهاى آن را مى‌گشايد، و اگر جمله جهانيان دست به دست هم بدهند تا درى را كه او گشوده است ببندند، يا درى را كه او بسته بگشايند، هرگز قادر نخواهند بود، و اين در حقيقت شاخه مهمى از توحيد است كه منشأ شاخه‌هاى ديگرى مى‌باشد (دقت كنيد).

شبيه اين معنى در ساير آيات قرآن نيز آمده است، آنجا كه مى‌گويد:

وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ‌:

" اگر خداوند (براى امتحان يا كيفر خطا) زيانى به تو رساند هيچكس جز او آن را بر طرف نخواهد كرد، و اگر اراده خيرى براى تو كند هيچكس‌