نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 118
بلكه در حقيقت هيچكس جز او" روزى دهنده" نيست، چرا كه هر كس هر چه
دارد از او است و هر كس چيزى به ديگرى مىدهد" واسطه انتقال روزى" است،
نه روزى دهنده.
اين نكته نيز قابل دقت است كه او در برابر اموال" فانى"
نعمتهاى" باقى" مىدهد، و در مقابل" قليل"" كثير"
مىبخشد.
***
و از آنجا كه اين گروه از ثروتمندان ظالم و طاغى در زمره مشركان بودند و
ادعا مىكردند كه ما فرشتگان را مىپرستيم و آنها شفيعان ما در قيامت هستند، قرآن
به پاسخ اين ادعاى بىاساس نيز پرداخته چنين مىگويد:" به خاطر بياور روزى را
كه خداوند همه آنها- چه عبادت كنندگان و چه عبادت شوندگان- را محشور مىكند، سپس
فرشتگان را مخاطب ساخته مىگويد: آيا اينها شما را عبادت مىكردند"؟! (وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ يَقُولُ
لِلْمَلائِكَةِ أَ هؤُلاءِ إِيَّاكُمْ كانُوا يَعْبُدُونَ).
بديهى است اين سؤال سؤالى نيست كه مجهولى را براى ذات پاك خداوند كشف كند چرا
كه او به همه چيز عالم است، هدف اين است از بيان فرشتگان حقايق گفته شود، تا اين
گروه عبادت كننده سرافكنده و شرمنده شوند، و بدانند آنها از عمل اينها كاملا
بيزارند، و براى هميشه مايوس شوند.
ذكر" ملائكه" از ميان تمام معبودهايى كه مشركان داشتند، يا به خاطر
آن است كه فرشتگان شريفترين مخلوقى بودند كه آنها پرستش مىكردند، جايى كه از
آنها در قيامت شفاعتى حاصل نشود از يك مشت سنگ و چوب يا جن و شياطين چه مىتواند
حاصل شود؟! يا از اين نظر است كه بت پرستان سنگ و چوبها را مظهر و سمبل موجودات
علوى (فرشتگان و ارواح انبياء) مىدانستند، و به اين عنوان آنها را پرستش
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 118