كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ‌ (آل عمران- 59) زيرا منظور خاك آميخته به آب يعنى گل است.

1- آنها كه احتمال داده‌اند منظور از آفرينش انسان از خاك اين است كه افراد بشر از گياهان- بطور مستقيم يا غير مستقيم- تغذيه مى‌كنند و گياهان نيز همه از خاكند، درست نيست، چرا كه آيات قرآن يكديگر را تفسير مى‌كنند و آيات مورد بحث به قرينه آيات ديگر قرآن اشاره به آفرينش" شخص آدم" است كه از خاك آفريده شد.

2- همه اين آيات، دليلى است بر نفى فرضيه تكامل (لا اقل در مورد انسان) و اينكه نوع بشر كه منتهى به" آدم" مى‌شود داراى يك خلقت مستقل است.

و آنها كه گمان كرده‌اند آيات آفرينش از خاك اشاره به نوع انسان است كه با هزاران واسطه به موجودات تك سلولى باز مى‌گردد، و آنها نيز طبق فرضيات اخير از لجنهاى كنار اقيانوسها به وجود آمده‌اند، و اما خود" آدم" فردى بود كه از ميان نوع بشر برگزيده شد و خلقت مستقلى نداشت، بلكه امتياز او صفات ويژه او بود، به هيچوجه با ظواهر آيات قرآن سازگار نيست.

مجددا تاكيد مى‌كنيم مساله تحول انواع، يك قانون مسلم علمى نيست، تنها يك فرضيه است، زيرا چيزى كه ريشه آن در مليونها سال قبل نهفته شده و مسلما قابل تجربه و مشاهده حسى نيست نمى‌تواند در رديف قوانين ثابت علمى در آيد، بلكه فرضيه‌اى است كه براى توجيه پديده تنوع انواع به وجود آمده و ارزش آن، بيش از اين نيست كه پديده‌هايى را توجيه تخمينى كند، و مى‌دانيم فرضيه‌ها دائما در حال تغيير و دگرگونى هستند و در برابر فرضيه‌هاى جديد ميدان را خالى مى‌كنند.