است اشاره به همين معنى باشد.

نكته‌ها:

1-" جهاد" و" اخلاص"

از آيه فوق به خوبى استفاده مى‌شود كه هر گونه شكست و ناكامى نصيب ما شود معلول يكى از دو چيز است: يا در جهاد كوتاهى كرده‌ايم، و يا اخلاص در كار ما نبوده است، و اگر اين دو با هم جمع شود بنا به وعده مؤكد الهى، پيروزى و هدايت حتمى است.

و اگر درست بينديشيم مى‌توانيم سرچشمه مشكلات و مصائب جوامع اسلامى را در همين امر پيدا كنيم.

چرا مسلمانان پيشرو ديروز، امروز عقب مانده‌اند؟

چرا دست نياز در همه چيز حتى در فرهنگ و قوانين خويش به سوى بيگانگان دراز مى‌كنند؟

چرا براى حفظ خود در برابر طوفانهاى سياسى و هجومهاى نظامى بايد به ديگران تكيه كنند؟

چرا يك روز ديگران ريزه‌خوار خوان نعمت علم و فرهنگ آنها بودند اما امروز بايد بر سر سفره ديگران بنشينند؟

و بالآخره چرا در چنگال ديگران اسيرند و سرزمينهاى آنها در اشغال متجاوزان؟! تمام اين" چراها" يك پاسخ دارد و آن اينكه يا جهاد را فراموش كرده‌اند و يا نيتها آلوده شده است.

آرى جهاد در صحنه‌هاى علمى و فرهنگى و سياسى و اقتصادى و نظامى به دست فراموشى سپرده شده، حب نفس و عشق به دنيا و راحت طلبى و كوته‌نگرى و اغراض‌