گرچه در آيه فوق صريحا اين معنى ذكر نشده كه داورى نهايى در روز قيامت است، ولى به قرينه دو آيه ديگر كه درست از اختلافات بنى اسرائيل و داورى خداوند در ميان آنها سخن مى‌گويد، و صريحا روز قيامت در آن آمده روشن مى‌شود كه هدف در آيه مورد بحث، نيز همين است.

در آيه 17 سوره جاثيه چنين آمده: إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ‌:" پروردگار تو در قيامت در ميان آنها در آنچه اختلاف كردند، داورى مى‌كند".

نظير همين معنى در آيه 93 سوره يونس نيز آمده است.

توصيف خداوند به" عزيز" و" عليم" اشاره به دو وصفى است كه در قاضى و داور لازم است: آگاهى به حد كافى، و قدرت براى اجراى حكم، خدا از همه آگاهتر است و از همه تواناتر.

توكل بر خدايى كه عزيز است و شكست ناپذير، و به هر چيز عالم و آگاه، توكل بر خدايى كه قرآنى با اين عظمت در اختيار تو گذارده است.

بر او توكل كن و از مخالفتهاى آنها نترس" چرا كه تو بر حق آشكار هستى" (إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ‌).

مى‌گويد: اگر آنها اين حق مبين را پذيرا نمى‌شوند، و سخنان گرم تو