الدين، و عصمتكم التقوى، و زينتكم الادب، و حصون اعراضكم الحلم:

" بدانيد ملاك كار شما دين است، و مايه حفظ شما تقوى است، زينت شما ادب و دژهاى محكم آبروى شما، حلم و بردبارى است" [1] اشاره به اينكه شعر وسيله‌اى است و معيار ارزيابى آن هدفى است كه شعر در راه آن به كار گرفته مى‌شود.

اما متاسفانه در طول تاريخ ادبيات اقوام و ملل جهان، از شعر سوء استفاده فراوان شده است، و اين ذوق لطيف الهى در محيطهاى آلوده آن چنان به ننگ كشيده شده است كه گاه از مؤثرترين عوامل فساد و تخريب بوده است، مخصوصا در عصر جاهليت كه دوران انحطاط فكرى و اخلاقى قوم عرب بود،" شعر" و" شراب" و" غارت" همواره در كنار هم قرار داشتند! ولى چه كسى مى‌تواند اين حقيقت را انكار كند كه اشعار سازنده و هدفدار در طول تاريخ حماسه‌هاى فراوان آفريده است، و گاه قوم و ملتى را در برابر دشمنان خونخوار و ستمگر آن چنان بسيج كرده كه بى‌پروا از همه چيز بر صف دشمن زده و قلب او را شكافته‌اند.

در دورانى كه شاهد و ناظر بارور شدن انقلاب اسلامى بوديم با چشم خود ديديم كه اشعار موزون و شعارهايى كه در قالب شعر ريخته مى‌شد چه شور و هيجان و جنبشى مى‌آفريد و چگونه خونها را در رگها به جوش مى‌آورد، و صفوف انسانها را به خروش وامى‌داشت، و چگونه اين اشعار كوتاه و ساده، اما حماسى و هيجان‌انگيز لرزه بر اندام دشمن مى‌انداخت، و پايه‌هاى كاخشان را متزلزل مى‌ساخت.

و نيز چه كسى مى‌تواند انكار كند كه گاه يك شعر اخلاقى آن چنان در اعماق جان انسان نفوذ مى‌كند كه يك كتاب بزرگ و پر محتوا كار آن را انجام نمى‌دهد.

آرى همانگونه كه در حديث معروف از پيامبر گرامى اسلام ص نقل شده:

[1] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 20 ص 461.