[سوره الفرقان (25): آيات 60 تا 62]

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحْمنُ أَ نَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفُوراً (60) تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً (61) وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً (62)

ترجمه:

60- و هنگامى كه به آنها گفته شود براى خداوند رحمان سجده كنيد مى‌گويند رحمان چيست؟! (ما اصلا رحمن را نمى‌شناسيم) ما براى چيزى سجده كنيم كه تو به ما دستور مى‌دهى. (اين سخن را مى‌گويند) و بر نفرتشان افزوده مى‌شود! 61- جاودان و پر بركت است آن خدايى كه در آسمانها برجهايى قرار داد، و در ميان آن چراغ روشن و ماه نور بخشى آفريد.

62- او كسى است كه شب و روز را جانشين يكديگر قرار داد براى آنها كه بخواهند متذكر شوند يا شكرگزارى كنند.

تفسير: برجهاى آسمانى‌

از آنجا كه در آيات پيشين سخن از عظمت و قدرت خدا بود و هم وسعت رحمت‌