در واقع سه صفت براى اين زنان ذكر شده كه هر كدام دليلى است بر اهميت ظلمى كه بر آنها از طريق تهمت وارد مى‌گردد:

" محصنات" (زنان پاكدامن)" غافلات" (دور از هر گونه آلودگى) و" مؤمنات" (زنان با ايمان) و به اين ترتيب نشان مى‌دهد كه تا چه حد نسبت ناروا دادن به اين افراد، ظالمانه و ناجوانمردانه و درخور عذاب عظيم است‌ [1] ضمنا تعبير به" غافلات" تعبير جالبى است كه نهايت پاكى آنها را از هر گونه انحراف و بى‌عفتى مشخص مى‌كند، يعنى آنها نسبت به آلودگيهاى جنسى آن قدر بى اعتنا هستند كه گويى اصلا از آن خبر ندارند، زيرا موضع انسان در برابر گناه گاه به صورتى در مى‌آيد كه اصلا تصور گناه از فكر و مغز او بيرون مى‌رود گويى اصلا چنين عملى در خارج وجود ندارد و اين مرحله عالى تقوا است.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از" غافلات" زنانى است كه از نسبتهاى ناروايى كه به آنها داده شده بى‌اطلاعند، و به همين دليل از خود دفاع نمى‌كنند، و در نتيجه آيه مورد بحث مطلب تازه‌اى در مورد اين گونه اتهامات مطرح مى‌كند چرا كه در آيات گذشته سخن از تهمت‌زنندگانى بود كه شناخته مى‌شدند و مورد مجازات قرار مى‌گرفتند، اما در اينجا سخن از شايعه‌سازانى است‌

[1] الميزان ذيل آيات مورد بحث جلد 15 صفحه 122.