110- بگو من فقط بشرى هستم همچون شما (امتيازم اين است كه) به من وحى مى‌شود كه معبود شما تنها يكى است، پس هر كس اميد لقاى پروردگارش را دارد بايد عمل صالح انجام دهد، و كسى را در عبادت پروردگارش شريك نكند.

شان نزول:

در شان نزول اين آيه از ابن عباس چنين آمده است: يهود هنگامى كه اين سخن الهى را از پيامبر اسلام ص شنيدند كه‌ ما أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا:

" شما جز بهره كمى از دانش نداريد" گفتند: چگونه چنين چيزى مى‌تواند صحيح باشد؟ در حالى كه به ما تورات داده شده است و هر كس تورات به او داده شده است صاحب خير كثير است، در اين هنگام نخستين آيه فوق نازل شد (و ترسيمى از علم بى نهايت خدا و ناچيز بودن علم ما در برابر علم او نمود).

بعضى مى‌گويند يهود به پيامبر ص گفتند، خداوند به تو حكمت داده است‌ وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً:" و هر كس به او حكمت داده شده داراى خير كثير است" اما هنگامى كه در باره روح از تو سؤال مى‌كنيم جواب سربسته مى‌گويى؟! آيه فوق نازل شد (و نشان داد كه انسان هر قدر دانش داشته باشد در برابر علم بى پايان خدا بسيار ناچيز است) [1]

تفسير:

آنها كه اميد لقاى خدا را دارند

آيات فوق در عين اينكه بحث مستقلى را دنبال مى‌كند در ارتباط با كل مباحث اين سوره است، زيرا هر يك از داستانهاى سه‌گانه مهمى كه در اين سوره بود پرده از روى مطالب تازه و عجيبى برمى‌داشت، گويى قرآن در اين آيات مى‌خواهد

[1] تفسير قرطبى جلد ششم صفحه 4107 و 4108 ذيل آيات مورد بحث- و تفسير صافى ذيل آيه 85 سوره اسراء.