مى‌شود، به همين دليل، طبق آيات قرآن، حتى لجوج‌ترين منكران خدا در قيامت زبان به اعتراف مى‌گشايند چرا كه راهى براى انكار نمى‌بينند. [1] گروهى از مفسران نيز مفهوم اين تعبير را مشاهده نعمتها و پاداشها، و همچنين عذاب و كيفرهاى الهى دانسته‌اند، و در حقيقت كلمه نعمت و ثواب و جزا را در تقدير گرفته‌اند.

از اين دو تفسير در عين اينكه با هم منافاتى ندارند تفسير اول روشنتر به نظر مى‌رسد.

3- توزين اعمال‌

نيازى به اين نداريم كه مساله توزين اعمال را در قيامت از طريق تجسم اعمال تفسير كنيم و بگوئيم عمل آدمى در آنجا تبديل به جسم صاحب وزنى مى‌شود چرا كه توزين معنى وسيعى دارد و هر گونه سنجش را دربرمى‌گيرد، مثلا در مورد افراد بى شخصيت مى‌گوئيم آدمهاى بى‌وزنى هستند، و يا سبك مى‌باشند، در حالى كه منظور كمبود شخصيت آنها است نه وزن جسمانى.

جالب اينكه در آيات بالا در مورد گروه" اخسرين اعمالا" مى‌گويد:" براى آنها در قيامت اصلا ترازوى سنجش برپا نمى‌سازيم" آيا اين با آياتى كه مى‌گويد وَ الْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُ‌ (وزن در آن روز حق است- اعراف 8) منافات دارد؟! مسلما نه، زيرا توزين در مورد كسانى است كه كار قابل سنجشى انجام داده‌اند، اما كسى كه تمام وجودش و افكار و اعمالش حتى به اندازه بال يك مگس وزن ندارد چه نيازى به سنجش دارد؟! لذا در روايت معروفى از پيغمبر اكرم ص مى‌خوانيم:

انه لياتى الرجل العظيم السمين يوم القيامة لا يزن جناح بعوضة

: در روز قيامت مردان‌

[1] به سوره مؤمنون آيه 106 مراجعه فرمائيد.