مجازات كند عذاب هر چه زودتر براى آنها مى‌فرستاد، ولى براى آنها موعدى است كه با فرا رسيدنش راه فرارى نخواهند داشت.

59- اينها شهرها و آباديهايى است (كه ويرانه‌هايش را با چشم مى‌بينيد) ما آنها را به هنگامى كه ستم كرده‌اند هلاك كرديم و (در عين حال) براى هلاكتشان موعدى قرار داديم.

تفسير: در مجازات الهى عجله نمى‌شود

از آنجا كه در آيات پيشين سخن از گروهى از كافران تاريك‌دل و متعصب در ميان بود، آيات فوق نيز همان بحث را تعقيب مى‌كند.

نخست مى‌گويد:" چه كسى ستمكارتر است از آنها كه به هنگام تذكر آيات پروردگارشان از آن روى مى‌گردانند و كارهاى گذشته خود را بدست فراموشى مى‌سپارند" (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِيَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ‌).

تعبير به تذكر (يادآورى) گويا اشاره به اين است كه تعليمات انبياء از قبيل يادآورى حقائقى است كه بطور فطرى در اعماق روح انسان وجود دارد و كار پيامبران پرده برداشتن از روى آن است.

اين معنى در خطبه اول نهج البلاغه نيز آمده است، آنجا كه مى‌فرمايد

ليستادوهم ميثاق فطرته و يذكروهم منسى نعمته و يحتجوا اليهم بالتبليغ و يثيروا لهم دفائن العقول:

" هدف از بعثت پيامبران آن بوده كه انسانها را وادار به وفا كردن به پيمان فطرت كنند، و نعمت‌هاى فراموش شده خدا را به ياد آنها بياورند و از طريق تبليغ بر آنها اتمام حجت كنند و گنجينه‌هاى پنهانى عقل‌ها را آشكار سازند"!.

جالب اينكه در اين آيه از سه طريق به اين كوردلان درس بيدارى مى‌دهد:

نخست اينكه اين حقائق با فطرت و و جدان و جان شما كاملا آشناست، ديگر