البته شايد اين يك قانون كلى نباشد، ولى در غالب موارد چنين است، و به هر حال نشان مى‌دهد كه حتى وجود يك واو در قرآن حساب شده و براى بيان واقعيتى است.

3- مسجد در كنار آرامگاه‌

ظاهر تعبير قرآن اين است كه اصحاب كهف سرانجام بدرود حيات گفتند و به خاك سپرده شدند، و كلمه" عليهم" شاهد اين مدعا است، سپس علاقه‌مندان به آنها تصميم گرفتند معبدى در كنار آرامگاه آنان بسازند، قرآن اين موضوع را در آيات فوق با لحن موافقى آورده است و اين نشان مى‌دهد كه ساختن معبد به احترام قبور بزرگان دين نه تنها حرام نيست- آن چنان كه وهابيها مى‌پندارند- بلكه كار خوب و شايسته‌اى است.

اصولا بناهاى يادبود كه خاطره افراد برجسته و با شخصيت را زنده مى‌دارد هميشه در ميان مردم جهان بوده و هست، و يك نوع قدردانى از گذشتگان، و تشويق براى آيندگان در آن كار نهفته است، اسلام نه تنها از اين كار نهى نكرده بلكه آن را مجاز شمرده است.

وجود اينگونه بناها يك سند تاريخى بر وجود اين شخصيتها و برنامه و تاريخشان است، به همين دليل پيامبران و شخصيتهايى كه قبر آنها متروك مانده تاريخ آنها نيز مورد ترديد و استفهام قرار گرفته است.

اين نيز واضح است كه اين گونه بناها كمترين منافاتى با مسئله توحيد و اختصاص پرستش به" اللَّه" ندارد، زيرا" احترام"، مطلبى است، و" عبادت" و پرستش مطلبى ديگر.

البته اين موضوع. بحث فراوانى دارد كه اينجا جاى آن نيست.