اما ظاهرا مشهورا و اما خائفا مغمورا، لئلا تبطل حجج اللَّه و بيناته.

" آرى به خدا سوگند صفحه روى زمين هرگز از رهبرى كه با حجت الهى قيام كند خالى نشود، خواه ظاهر و آشكار باشد يا (بر اثر نداشتن پيروان كافى) ترسان و پنهان، تا نشانه‌هاى الهى و دلائل فرمان او از ميان نرود [1]".

در زمينه معنى امامت و لزوم آن در جهان انسانيت در جلد اول ذيل آيه 124 سوره بقره نيز بحث كرده‌ايم.

4- كوردلان!

قرآن تعبير جالبى از مشركان و بيدادگران در آيات فوق دارد، از آنها به عنوان" اعمى" توصيف مى‌كند كه اشاره به اين حقيقت است كه چهره حق همه جا آشكار است اگر چشم بينايى باشد، چشمى كه آيات خدا را در پهناى اينجهان به بيند، چشمى كه درسهاى عبرت را در صفحات تاريخ، بخواند، چشمى كه سرنوشت جباران و ستمگران را مشاهده كند، خلاصه چشمى باز و حق‌نگر! اما هنگامى كه پرده‌هاى ضخيمى از جهل، غرور، تعصب، لجاجت و شهوت اين چشم بيناى دل آدمى را از كار انداخت ديگر توان ديد ندارد، و با اينكه جمال حق حجاب و پرده ندارد او از مشاهده آن ناتوان است.

در حديثى از امام باقر ع مى‌خوانيم: كه در تفسير آيه فوق فرمود:

من لم يدله خلق السماوات و الارض، و اختلاف الليل و النهار، و دوران الفلك و الشمس و القمر و الآيات العجيبات على ان وراء ذلك امر اعظم منه، فهو فى الآخرة اعمى و اضل سبيلا

" كسى كه آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز و گردش ستارگان و خورشيد و ماه و نشانه‌هاى شگفت‌انگيز او را از حقيقت بزرگترى كه وراى آن نهفته است آگاه نسازد او در آخرت اعمى‌

[1] نهج البلاغه كلمات قصار 147.