روحانى است كه در آيات بالا به آنها اشاره رفته است.

اين نكته نيز شايان توجه است كه" سلامت" و" امنيت" كه سر آغاز نعمتهاى بهشتى قرار داده شده پايه هر نعمت ديگرى است، كه بدون اين دو هيچ نعمتى قابل بهره‌گيرى نيست، حتى در اين دنيا نيز سر آغاز همه نعمتها نعمت سلامت و امنيت مى‌باشد.

جالب اينكه: بعد از ذكر نعمت سلامت و امنيت در آيات فوق و قبل از بيان نعمت اخوت و برادرى، مساله ريشه‌كن شدن انواع صفات مزاحم، همچون كينه و حسد و غرور و خيانت ذكر شده و با كلمه" غل" كه مفهوم وسيعى دارد، به همه آنها اشاره گرديده است.

در حقيقت اگر قلب انسان از اين" غل" شستشو نشود، نه نعمت سلامت و امنيت فراهم خواهد شد و نه برادرى و اخوت، بلكه هميشه جنگ است و ستيز، و هميشه دعوا و كشمكش، و به دنبال آن بريدن رشته‌هاى اخوت و سلب سلامت و امنيت.

به گفته بعضى از مفسران پاداش و ثواب در صورتى كامل مى‌شود كه چهار شرط در آن جمع گردد:

منفعت قابل ملاحظه‌اى باشد- با احترام مقرون باشد- از هر گونه ناراحتى خالى باشد- و جاودانى و هميشگى باشد.

در آيات فوق، در زمينه نعمتهاى بهشتى به هر چهار قسمت اشاره شده است.

جمله‌ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ‌ اشاره به قسمت اول است.