اين هشدارى است به همه افراد و ملتهايى كه غرق نعمتهاى الهى هستند تا بدانند هر گونه اسراف و تبذير و تضييع نعمتها جريمه دارد جريمه‌اى بسيار سنگين.

اين هشدارى است به آنها كه هميشه نيمى از غذاى اضافى خود را به زباله‌دانها مى‌ريزند.

هشدارى است به آنها كه براى سفره‌اى كه سه چهار نفر ميهمان بر سر آن دعوت شده است معادل غذاى 20 نفر از غذاهاى رنگين تهيه مى‌بينند، و حتى باقيمانده آن را به مصرف انسانهاى گرسنه نمى‌رسانند.

و هشدارى است به آنها كه مواد غذايى را در خانه‌ها براى مصرف شخصى و در انبارها براى گرانتر فروختن آن قدر ذخيره مى‌كنند كه مى‌گندد و فاسد مى‌شود اما حاضر نيستند به نرخ ارزانتر و يا رايگان در اختيار ديگران بگذارند!.

آرى اينها همه در پيشگاه خدا مجازات و جريمه دارد و كمترين مجازات آن سلب اين مواهب است.

اهميت اين مساله آن گاه روشنتر مى‌شود كه بدانيم مواد غذايى روى زمين نامحدود نيست، و به تعبير ديگر به ميزان اين مواد، نيازمندان و گرسنگانى نيز وجود دارند كه هر گونه افراط و تفريط در آن باعث محروميت گروهى از آنها مى‌شود.

به همين دليل در روايات اسلامى سخت به اين مساله توجه شده است تا آنجا كه از امام صادق ع در حديثى مى‌خوانيم كه فرمود:" پدرم ناراحت مى‌شد از اينكه بخواهد دستش را كه آلوده به غذا بود با دستمال پاك كند بلكه به خاطر احترام غذا دست خود را مى‌مكيد و يا اگر كودكى در كنار او بود و چيزى در ظرفش باقى مانده بود ظرف او را پاك مى‌كرد، و حتى خودش مى‌فرمود گاه مى‌شود غذاى كمى از سفره بيرون مى‌افتد و من به جستجوى آن مى‌پردازم‌