نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 190
تفسير:
معبودهاى مرده و فاقد شعور!
از آنجا كه
در آيات گذشته به دو قسمت از مهمترين صفات خدا اشاره شد كه هيچيك از آن در بتها و
معبودهاى ساختگى نيستند (خالقيت موجودات، و بخشيدن نعمتها) در نخستين آيات مورد
بحث به سومين صفت" معبود حقيقى" اشاره مىشود كه علم و دانايى است،
مىگويد:" و خداوند مىداند آنچه را پنهان مىداريد و آنچه را آشكار
مىسازيد" (وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما
تُعْلِنُونَ).
پس چرا به دنبال
بتها مىرويد كه نه كمترين سهمى در خالقيت جهان دارند، نه كوچكترين نعمتى به شما
بخشيدهاند، و نه از اسرار درون و اعمال برون شما آگاهند؟ اينها چگونه معبودى
هستند كه فاقد همه صفات لازم و ارزشمندند؟!
***
بار ديگر روى مساله خالقيت تكيه
مىكند، ولى از آيه مشابه آن كه قبلا داشتيم فراتر مىرود و مىگويد:"
معبودهايى را كه آنها مىخوانند نه تنها چيزى را خلق نمىكنند بلكه خودشان
مخلوقند" (وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا
يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ).
تا كنون بحث
در اين بود كه اينها خالق نيستند و به همين دليل لايق عبادت نمىباشند اكنون
مىگويد آنها خود مخلوقند، نيازمند و محتاجند، با اينحال چگونه مىتوانند تكيه گاه
انسانها گردند و گروهى از كارشان بگشايند؟ اين چه داورى ابلهانهاى است؟!
***
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 190