تا تصديق گفتار تو كنند و ما ايمان بياوريم (لَوْ ما تَأْتِينا بِالْمَلائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ‌).

" و اگر فرشتگان نازل شوند (و حقيقت براى آنها جنبه شهود و حسى پيدا كند) و بعد ايمان نياورند، ديگر به آنها مهلت داده نخواهد شد" و به عذاب الهى نابود مى‌گردند (وَ ما كانُوا إِذاً مُنْظَرِينَ‌).

در تفسير جمله‌ ما نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِ‌ مفسران، بيانات مختلفى دارند:

1- بعضى گفته‌اند منظور اين است كه ما نازل كردن فرشتگان را به عنوان اعجاز تنها براى آشكار شدن حق انجام خواهيم داد، نه به عنوان بهانه جويى كه ببينند و باز هم ايمان نياورند، و به تعبير ديگر اعجاز بازيچه نيست كه جنبه اقتراحى داشته باشد، بلكه براى اثبات حق است، و اين امر به قدر كافى براى آنها كه خواهان حقند ثابت شده، چرا كه پيامبر اسلام ص با در دست داشتن اين قرآن و اعجازهاى ديگر رسالت خود را به ثبوت رسانده است.

2- منظور از" حق"، همان مجازات نهايى دنيوى و بلاى نابود كننده و به تعبير ديگر" عذاب استيصال" است، يعنى اگر فرشتگان نازل شوند و آنها هم ايمان نياورند- كه با لجاجتى كه در آنها هست نخواهند آورد- توأم با نابودى آنها خواهد بود.

جمله دوم آيه (وَ ما كانُوا إِذاً مُنْظَرِينَ‌) نيز تاكيدى بر همين معنى است، اما بنا به تفسير اول مطلب تازه‌اى را مى‌گويد.

3- احتمال ديگر اينكه" حق" به معنى" مرگ" است، يعنى فرشتگان تنها به هنگام مرگ و قبض روح نازل مى‌گردند نه زمان ديگر.