نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 131
كوتاه انسان
را به خدا پيوند داده و روح او را در آستانش به تعظيم و تسليم و راز و نياز وا
مىدارد.
***
و به
دنبال بيان اين موهبت بزرگ چهار دستور مهم به پيامبر ص مىدهد، نخست
مىگويد،" هرگز چشم خود را به نعمتهاى مادى كه به گروههايى از كفار دادهايم
ميفكن" (لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً
مِنْهُمْ) [1] اين نعمتهاى مادى نه پايدارند، نه خالى از درد
سر، حتى در بهترين حالاتش نگاهدارى آن سخت مشكل است، بنا بر اين چيزى نيست كه چشم
تو را به سوى خود جلب كند و در برابر آن موهبت بزرگ معنوى (قرآن) كه خدا به تو
داده است، قابل اهميت باشد، سپس اضافه مىكند" هرگز به خاطر اين مال و ثروت و
نعمتهاى مادى كه در دست آنهاست، غمگين مباش" (وَ لا
تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ).
در حقيقت
دستور اول راجع به چشم ندوختن به نعمتهاى مادى است، و دستور دوم درباره غم نخوردن
در برابر محروميت از آنست.
اين احتمال
نيز در تفسير جمله و لا تحزن عليهم داده شده است كه اگر آنها به تو ايمان
نمىآورند غمگين مباش، زيرا ارزشى ندارند و لياقتى، ولى تفسير اول با جملههاى قبل
مناسبتر به نظر مىرسد.
به هر حال
نظير همين مضمون در سوره طه آيه 131 به طور واضحتر آمده است:
وَ لا
تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ
الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى:"
چشم خود را به نعمتهايى كه به گروههايى از آنها دادهايم نيفكن، اينها گلهاى زندگى
دنيا است (گلهايى ناپايدار كه
[1]" ازواجا" مفعول" متعنا"
و" منهم" جار و مجرور، متعلق به فعل عموم مقدر مىباشد و مجموعا چنين
معنى مىدهد:" گروههاى مختلفى از كفار ...".
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 11 صفحه : 131