است و ديگرى به معنى دفاع و نگهدارى.

آيه بعد در حقيقت پاسخى است به ايرادات مختلفى كه دشمنان پيامبر ص داشتند:

از جمله اينكه: گروهى مى‌گفتند مگر پيامبر ممكن است از جنس بشر باشد، و همسر اختيار كند و فرزندانى داشته باشد، آيه فوق به آنها پاسخ مى‌گويد:

" اين امر تازه‌اى نيست ما پيش از تو پيامبران بسيارى فرستاديم و براى آنها همسران و فرزندان قرار داديم" (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ أَزْواجاً وَ ذُرِّيَّةً) [1] ايراد آنها نشان مى‌دهد كه يا از تاريخ انبياء بى‌خبرند و يا خود را به نادانى و بى‌خبرى مى‌زنند، و گرنه اين ايراد را نمى‌كردند.

ديگر اينكه آنها انتظار دارند كه هر معجزه‌اى را پيشنهاد مى‌كنند و هر چه هوا و هوسشان اقتضا مى‌كند انجام دهى (چه ايمان بياورند يا نياورند) ولى آنها بايد بدانند:" هيچ پيامبرى نمى‌تواند معجزه‌اى جز به فرمان خداوند بياورد" (وَ ما كانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ‌).

سومين ايراد اين بود كه چرا پيامبر اسلام ص آمده و احكامى از تورات يا انجيل را دگرگون ساخته، مگر نه اين است كه اينها كتب آسمانى است و از طرف خدا نازل شده؟ مگر ممكن است خداوند فرمان خود را نقض كند؟ (اين ايراد مخصوصا با آنچه از يهود معروف است كه معتقد به عدم امكان نسخ احكام بودند كاملا هماهنگ است).

[1] بعضى از مفسرين شان نزولى براى آيه فوق ذكر كرده و گفته‌اند پاسخى است به ايراد كسانى كه به تعدد همسران پيامبر ايراد مى‌گرفتند در حالى كه سوره رعد ظاهرا مكى است و در مكه تعدد همسر مطرح نبود.