سر تا پاى وجود او را پيوندها و علاقه‌ها و ارتباطها تشكيل مى‌دهد.

از يك سو با آفريننده اين دستگاه پيوند دارد كه اگر ارتباطش را از او قطع كند نابود مى‌شود همانگونه كه نور يك چراغ با قطع شدن خط ارتباطى آن با مبدء مولد برق.

بنا بر اين همان طورى كه از نظر تكوينى پيوند با اين مبدء بزرگ دارد از نظر اطاعت فرمان و تشريع نيز بايد پيوند خود را بر قرار كند.

از سويى ديگر پيوندى با پيامبر و امام به عنوان رهبر و پيشوا دارد، كه قطع آن او را در بيراهه‌ها سرگردان مى‌كند.

از سوى سوم پيوندى با تمام جامعه انسانيت و بخصوص با آنها كه حق بيشترى بر او دارند همانند پدر و مادر و خويشاوندان و دوستان و استاد و مربى.

و از سوى چهارم پيوندى با نفس خويش دارد، از نظر اينكه مامور به حفظ مصالح خويشتن و ترقى و تكامل آن شده است.

بر قرار ساختن هر يك از اين پيوندها در واقع مصداق" يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‌" است و قطع هر يك از اين پيوندها، قطع" ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‌" است، چرا كه خدا دستور وصل همه اين پيوندها را داده است.

از آنچه گفتيم ضمنا تفسير احاديثى كه در رابطه با اين آيه وارد شده است روشن مى‌شود كه گاهى آن را به اقوام و بستگان تفسير فرموده‌اند و گاهى به امام و پيشواى دين و گاهى به آل محمد و زمانى به همه افراد با ايمان! مثلا در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه از آن حضرت درباره تفسير" الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‌" سؤال شد فقال قرابتك" فرمود:

منظور خويشاوندان تو است" [1] و نيز در حديث ديگرى از همان امام ع مى‌خوانيم كه فرمود:

نزلت‌

[1] نور الثقلين جلد 2 صفحه 494.