و در جاى ديگر از قول سليمان ع مى‌خوانيم: هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ:" اين از فضل پروردگار من است او مى‌خواهد مرا آزمايش كند كه من در برابر اين نعمت شكرگزارى يا كفران مى‌كنم"؟! (سوره نمل آيه 40) توجه به چند نكته ديگر نيز در اينجا ضرورى است:

يكى اينكه لازم نيست همه مردم با همه وسائل آزمايش شوند، بلكه ممكن است امتحان هر گروهى به چيزى باشد، چرا كه تناسب با روحيه‌ها و وضع فردى و اجتماعى مردم در اينجا شرط است.

ديگر اينكه ممكن است يك انسان از عهده پاره‌اى از امتحانات به خوبى بر آيد در حالى كه در برابر امتحانات ديگر سخت رفوزه شود.

و نيز ممكن است امتحان فردى، وسيله امتحان ديگرى باشد، مثلا خداوند كسى را با مصيبت فرزند دلبندش مورد آزمايش قرار مى‌دهد، اين آزمايش پاى ديگران را هم به ميدان امتحان مى‌كشد كه آيا آنها در مقام همدردى بر مى‌آيند و در تخفيف آلام شخص مصيبت زده مى‌كوشند يا نه؟

آخرين نكته اينكه: همانگونه كه اشاره كرديم امتحانات الهى، جنبه عمومى و همگانى دارد و حتى پيامبران نيز از آن مستثنى نيستند، بلكه آزمايش آنها با توجه به سنگينى مسئوليتشان به درجات سخت‌تر از آزمايش ديگران است.

آيات سوره‌هاى مختلف قرآن گوياى اين حقيقت است كه هر يك از پيامبران به سهم خود در كوران آزمايشهاى شديدى قرار گرفتند، حتى جمعى از آنان قبل از رسيدن به مقام رسالت، يك دوران طولانى از آزمايشهاى مختلف داشتند تا كاملا ورزيده شوند، و براى رهبرى و هدايت خلق آمادگى كامل پيدا كنند.

در ميان پيروان مكتب انبياء نيز نمونه‌هاى درخشانى از صبر و پايدارى در صحنه امتحان ديده مى‌شود كه هر كدام الگو و اسوه‌اى مى‌تواند باشد.

زن مسلمان باديه‌نشينى بود بنام" ام عقيل" كه دو ميهمان بر او وارد