نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 266
و نازكتر است در حالى كه سحاب به گروه ديگرى از ابرها گفته مىشود كه نقطه
مقابل آن است، و" غمام" در اصل از ماده" غم" به معنى پوشيدن
چيزى است و اينكه به ابر، غمام گفته شده است به خاطر آنست كه صفحه آسمان را
مىپوشاند و اگر به اندوه،" غم" مىگوئيم نيز از جهت اين است كه گويى
قلب انسان را در پوشش خود قرار مىدهد [1] به هر حال اين تعبير ممكن است بخاطر آن باشد كه بنى اسرائيل
در عين اينكه از سايه ابرها استفاده مىكردند، نور كافى به خاطر سفيديشان به آنها
مىرسيد، و آسمان تيره و تار نبود!
***
5- در پايان اين بحث ذكر اين نكته لازم است
كه بعضى از مفسران" من" و" سلوى" را به معنى ديگرى غير از
آنچه معروف و مشهور است تفسير كردهاند و همانگونه كه اشاره كرديم گفتهاند منظور
از" من" مطلق احسان و نعمت بىدريغ خدا است، و منظور از"
سلوى" موجبات آرامش و تسلى خاطر مىباشد كه خداوند اين دو را به بنى اسرائيل
بعد از نجات از چنگال فرعونيان مرحمت فرمود [2] اين تفسير علاوه بر اينكه تقريبا مخالف گفتههاى همه
مفسران اسلامى و حتى كتب عهدين است با متن آيه مورد بحث سازگار نيست، زيرا قرآن
بعد از ذكر من و سلوى، بلافاصله مىگويد:
كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ"
بخوريد از روزيهاى پاكيزهاى كه به شما داديم" زيرا اين تعبير نشان مىدهد كه
من و سلوى از خوراكيها بوده است، اين تعبير نه تنها در اين آيه بلكه عينا در آيه
160 سوره اعراف نيز آمده است.
[1] تفسير روح المعانى ذيل آيات مورد
بحث و مفردات راغب ماده غم.