درختى است با طعم شيرين، و بعضى گفته‌اند طعم آن شيرين توام با ترشى بوده است.

" سلوى" در اصل به معنى آرامش و تسلى است، و بعضى از ارباب لغت و بسيارى از مفسران آن را يك نوع" پرنده" دانسته‌اند.

طبق روايتى كه از پيامبر اكرم ص نقل شده كه فرمود:

الكمأة من المن‌

: (قارچ نوعى از من است) معلوم مى‌شود" من" قارچهاى خوراكى بوده كه در آن سرزمين مى‌روئيده.

بعضى ديگر گفته‌اند مقصود از" من" تمام آن نعمتهايى است كه خدا بر بنى اسرائيل" منت" گذارده، و" سلوى" تمام مواهبى بوده كه مايه آرامش آنها مى‌شده است.

در تورات مى‌خوانيم كه" من" چيزى مثل تخم گشنيز بوده كه شب در آن سرزمين مى‌ريخته، و بنى اسرائيل آن را جمع كرده مى‌كوبيدند و با آن نان درست مى‌كردند كه طعم نان روغنى داشته است.

احتمال ديگرى نيز وجود دارد و آن اينكه در اثر بارانهاى نافعى كه به لطف خداوند در مدت سرگردانى بنى اسرائيل در آن بيابان مى‌باريد، اشجار آن محيط، صمغ و شيره مخصوصى بيرون مى‌دادند و بنى اسرائيل از آن استفاده مى‌كردند.

بعضى ديگر نيز احتمال داده‌اند كه" من" يك نوع عسل طبيعى بوده كه بنى اسرائيل در طول حركت خود در آن بيابان به مخازنى از آن مى‌رسيدند، چرا كه در حواشى بيابان تيه، كوهستانها و سنگلاخهايى وجود داشته كه نمونه‌هاى فراوانى از عسل طبيعى در آن به چشم مى‌خورده است.

اين تفسير به وسيله تفسيرى كه بر عهدين (تورات و انجيل نوشته شده) تاييد مى‌شود آنجا كه مى‌خوانيم:" اراضى مقدسه به كثرت انواع گلها و شكوفه‌ها معروف است، و بدين لحاظ است كه جماعت زنبوران همواره در شكاف سنگها