نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 198
خواهيم بود".
بعضى گفتهاند منظور از كلمات، اين دعا و نيايش بوده است:
اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك رب انى ظلمت نفسى فاغفر لى انك خير
الغافرين.
اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك رب انى ظلمت نفسى فارحمنى انك خير
الراحمين.
اللهم لا اله الا انت سبحانك و بحمدك رب انى ظلمت نفسى فتب على انك انت التواب
الرحيم.
پروردگارا! معبودى جز تو نيست، پاك و منزهى، تو را ستايش مىكنم، من به خود
ستم كردم مرا ببخش كه بهترين بخشندگانى.
خداوندا! معبودى جز تو نيست، پاك و منزهى، تو را ستايش مىكنم، من به خود ستم
كردم بر من رحم كن كه بهترين رحم كنندگانى.
بار الها! معبودى جز تو نيست، پاك و منزهى، تو را حمد مىگويم، من به خويش ستم
كردم، رحمتت را شامل حال من كن و توبهام را بپذير كه تو تواب و رحيمى".
اين موضوع در روايتى از امام باقر ع نقل شده است [1] نظير همين تعبيرات در آيات ديگر قرآن در مورد
يونس ع و موسى ع مىخوانيم، يونس به هنگام در خواست بخشش از خدا مىگويد: سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ:" خداوندا منزهى من از كسانى هستم كه به خود ستم
كردهام" [2] در باره
حضرت موسى ع مىخوانيم: قالَ رَبِّ إِنِّي
ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ:" گفت: پروردگارا من به خود ستم كردم مرا ببخش و خدا او را بخشيد" [3]