ترجمه آيات‌

به ياد آر آن هنگامى را كه كفار مى‌انديشيدند تا تو را باز داشته و يا به قتل برسانند و يا بيرونت كنند، و ايشان (همواره) مكر مى‌كنند و خداوند هم مكر مى‌كند و خدا بهترين مكر كنندگان است (30).

و وقتى آيات ما بر ايشان تلاوت مى‌شود گويند (بس است) شنيديم، (ما خودمان هم) اگر بخواهيم مثل اين را مى‌گوييم، اين نيست جز افسانه‌هاى باستانى (31).

و آن هنگام را كه گفتند: بارالها اگر اين است حق از نزد تو پس بر ما بباران سنگى را از آسمان و يا بياور براى ما عذابى دردناك (32).

و خداوند بنا ندارد ايشان را با اينكه تو در ميانشان هستى و ما دام كه استغفار مى‌كنند عذاب كند (33).

و چيست ايشان را (چرا) خدا عذابشان نكند در حالى كه از مسجد الحرام باز مى‌دارند با اينكه صاحب اختيار آن نيستند، و صاحب اختيار آن نيست مگر پرهيزكاران و ليكن بيشترشان نمى‌دانند (34).

نماز خواندنشان نزد خانه جز صفير و كف زدن نيست پس بچشيد عذاب را بخاطر آن كفرى كه مى‌ورزيديد (35).

كسانى كه كافر شدند و اموال خود را خرج مى‌كنند تا از راه خدا جلوگيرى بعمل آورند، پس زود است بدهند آنها را و سپس حسرتى برايشان شود آن گاه شكست بخورند، و كسانى كه كافر شدند بسوى جهنم محشور مى‌شوند (36).

تا خداوند ناپاك را از پاك جدا نموده و ناپاك‌ها را پاره‌اى بر پاره‌اى نهاده و همه را يك جا جمع و انباشته كرده و در جهنم قرار دهد، ايشان، آرى هم ايشانند زيانكار (37).

بگو به كسانى كه كافر شدند اگر دست بردارند گناهانى كه تا كنون كرده‌اند آمرزيده مى‌شود، و اگر از سر گيرند همانا گذشت شيوه پيشينيان (و بسرنوشت آنان دچار مى‌شوند) (38).

و با آنان كارزار كنيد تا ديگر فتنه‌اى نباشد، و دين همه‌اش براى خدا شود، حال اگر دست برداشتند خداوند به آنچه مى‌كنند بينا است (39).

و اگر اعراض كردند پس بدانيد كه خدا ياور شما است و چه مولاى و چه ياور خوبى است (40).

بيان آيات‌

اين آيات در سياق آيات قبلى قرار دارد و با آنها متصل است، و غير از آيه‌(وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ ...) و آيه‌اى كه دنبال آن است ما بقى آنها با آيات اول سوره ارتباط و اتصال دارد، و اما آن دو آيه ظهور ارتباط و اتصالشان به پايه ظهور ساير آيات نمى‌رسد، و بزودى‌