دست او را گرفت و گفت: چه كسى براى تو اينطور قرائت كرده و تو ياد گرفته‌اى؟ گفت: ابى بن كعب. عمر گفت: از من جدا نشو تا تو را نزد او ببرم، وقتى نزد او رفتند عمر پرسيد: تو اين آيه را براى اين مرد اينچنين قرائت كرده‌اى؟ گفت: آرى. پرسيد تو همين طور از رسول خدا 6 شنيده‌اى؟ گفت: آرى. عمر گفت: عجب، من تا كنون خيال مى‌كردم كه ما مهاجرين تنها دسته‌اى هستيم كه به بالاترين درجات شرافت و اعتبار رسيده‌ايم و ديگر كسى با ما در آن درجه شركت ندارد، (اينك معلوم شد انصار هم با ما شريك هستند).

[چند روايت در ذيل آيه شريفه:(وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ)]

ابى بن كعب گفت: اول سوره جمعه هم اين معنا را تصديق مى‌كند، آنجا كه مى‌فرمايد: (وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا) بهم- و دسته ديگرى از ايشان وقتى كه به ايشان ملحق شدند [742] و در سوره حشر، هم دارد: (وَ الَّذِينَ جاؤُ مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونا بِالْإِيمانِ‌)[742]- و كسانى كه بعد از ايشان آمدند مى‌گويند پروردگارا ما را و برادران ما را كه از ما در ايمان سبقت جستند بيامرز و در سوره انفال دارد: (وَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنْكُمْ‌)[742]- كسانى كه ايمان آوردند و هجرت كردند و با شما جهاد نمودند ايشان از شمايند [742].

و در كافى به سند خود از موسى بن بكر از مردى روايت كرده كه گفت: امام ابو جعفر (ع) در تفسير جمله‌(خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً) فرمود: اينها مردمى بودند مؤمن كه گناهانى مرتكب مى‌شدند كه خوشايند مؤمنين نبود، و اميد هست كه خداوند از گناهانشان درگذرد[742].

مؤلف: اين روايت را عياشى‌[742] نيز از زراره از آن حضرت روايت كرده، چيزى كه هست در روايت زراره بجاى مؤمنون ، مذنبون است.

و در مجمع البيان در تفسير آيه شريفه‌(وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ ...) دارد كه ابو حمزه ثمالى گفته است: به ما چنين رسيده كه اين اشخاصى كه به گناه خود اعتراف كردند سه نفر بودند: يكى ابو لبابة بن عبد المنذر، ديگرى ثعلبة بن وديعه، و سومى اوس بن حذام، كه در