كس غيورتر از خدا نيست‌[1].

و در تفسير عياشى از على بن ابى حمزه روايت شده كه گفت: من از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‌فرمود: رسول خدا 6 فرموده: احدى غيورتر از خداى تعالى نيست، كيست غيرتمندتر از كسى كه فواحش ظاهرى و باطنى را تحريم كرده؟[2] و نيز از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل آيه‌(إِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَلا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ) فرمود: آن اجلى است كه خداى تعالى براى ملك الموت تعيين مى‌كند[3].

مؤلف: در ذيل آيه‌( هُوَ الَّذِي‌) ...(قَضى‌ أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ )[4] رواياتى قريب به اين مضمون گذشت.

بحثى آزاد پيرامون چند روايت‌

[بررسى آيات و رواياتى كه ذاتى بودن سعادت و شقاوت را مى‌رسانند و بيان اينكه قضاى الهى در آغاز خلقت در باره سعادت و شقاوت انسان‌ها مشروط به عمل اختيارى آنان است‌]

على بن ابراهيم قمى در تفسير خود روايتى از ابى الجارود از حضرت ابى جعفر (ع) نقل كرده كه آن جناب در خلال آن روايت در ذيل آيه‌(كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ فَرِيقاً هَدى‌ وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ) فرموده‌اند: خداوند در همان حينى كه بشر را خلق مى‌كرد مؤمن و كافر و شقى و سعيد خلق فرمود، و در روز قيامت هم مهتدى و گمراه مبعوث مى‌شوند.

آن گاه خود قمى مى‌گويد: رسول خدا 6 هم فرموده: شقى آن كسى است كه در شكم مادرش شقى بوده و سعيد آن كسى است كه در شكم مادرش سعيد آفريده شده‌[5].

مؤلف: روايت بالا گر چه از ابى الجارود نقل شده كه در نظر علماى رجال مطعون و مخدوش است، و ليكن اهل فن رواياتى را كه وى قبل از انحرافش از حضرت ابى جعفر (ع) نقل كرده قبول كرده‌اند، و به آنها عمل مى‌كنند، علاوه بر اينكه روايات ديگرى نظير آن در تفسير آيه مزبور وارد شده، مانند روايت ابراهيم ليثى از حضرت ابى جعفر

[1] الدر المنثور ج 2 ص 88

[2] تفسير عياشى ج 2 ص 16

[3] تفسير عياشى ج 2 ص 17

[4] سوره انعام آيه 2

[5] تفسير قمى ج 1 ص 226 ط بيروت