ترجمه آيات‌

ستمكارتر از آن كسى كه به دروغ به خداوند افترا ببندد يا آيات او را تكذيب كند كيست؟ به درستى كه ستمگران رستگار نمى‌شوند (21).

و روزى كه همگى آنها را محشور مى‌كنيم، به كسانى كه شرك ورزيدند مى‌گوييم: كجايند آن شركائى كه براى ما مى‌پنداشتيد (22).

آن وقت است كه عذرى ندارند مگر اينكه بگويند به خدا، كه پروردگار ما است سوگند، ما مشرك نبوديم (23).

اى محمد ببين چگونه به خود دروغ مى‌بندند و چطور از شركائى كه براى خدا ساخته بودند، عين و اثرى نمى‌يابند (24).

از آنان كسانى هستند كه به كلام تو گوش مى‌دهند، ليكن ما بر دلهاى آنان پرده‌اى كه از فهمشان جلوگيرى كند افكنده و گوشهايشان را سنگين كرديم، و اگر هر آيه‌اى را ببينند باز ايمان به آن نمى‌آورند، حتى وقتى هم كه نزد تو مى‌آيند غرضشان جدال است، و لذا همانها كه كافر شدند بعد از شنيدن آيات قرآن مى‌گويند اين جز همان افسانه‌ها و حرفهاى قديمى نيست (25).

علاوه بر اين مردم را هم از شنيدن آن نهى نموده و از آن دور مى‌كنند، ولى بايد بدانند كه جز خود شان را از بين نمى‌برند، و نمى‌فهمند چه مى‌كنند (26).

و اگر تو اى محمد آنان را در موقعى كه مواجه با آتش مى‌شوند ببينى خواهى ديد كه مى‌گويند: اى كاش پروردگار ما را برمى‌گردانيد، كه اگر چنين مى‌كرد ديگر آيات او را تكذيب ننموده و از مؤمنين مى‌بوديم (27).

اعتمادى به اين وعده‌شان نيست، بلكه چون مى‌بينند نزد كسانى كه حق را از آنان پنهان مى‌داشتند رسوا شدند از اين رو تمناى برگشتن به دنيا مى‌كنند و گر نه اگر بدنيا هم برگردند باز همان منهيات را از سر مى‌گيرند، و براستى دروغگويانند (28).

و گفتند زندگى، جز همين حيات دنيوى ما چيز ديگرى نيست و ما هرگز پس از مرگ زنده نخواهيم شد (29).

و تو اى محمد اگر ان موقعى كه در برابر پروردگار خود ايستاده‌اند آنان را ببينى و ببينى كه پروردگارت مى‌پرسد آيا اين روز (روز بعث) حق نبود؟ خواهى ديد كه در جواب مى‌گويند: چرا، به پروردگارمان سوگند. خدايشان مى‌فرمايد پس بچشيد عذاب را به كيفر كفرى كه مى‌ورزيديد (30).

به تحقيق زيانكار شدند كسانى كه ملاقات خدا را تكذيب نمودند و هم چنان بر لجاج خود ادامه دادند تا آنكه بناگاه وقت لقايشان فرا رسيده، گفتند: وا حسرتا بر آن كوتاهى كه در دنيا كرديم و طرفى براى امروزمان نبستيم اين حسرت و ندامت را در حالى مى‌خورند كه بار سنگين گناهانشان را به دوش مى‌كشند و