ديگرى از امام صادق (ع) نقل كرده است‌[1].

و در تفسير قمى از پدرش از نضر از حلبى از معلى بن خنيس از امام صادق (ع) روايت شده كه در ذيل آيه‌(إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً) فرمود: به خدا سوگند كه اهل سنت نيز دين خود را دسته دسته كردند[2].

مؤلف: يعنى مذاهب مختلفى در اسلام به وجود آوردند. قبلا هم حديثى كه مى‌گفت به زودى امت اسلام به هفتاد و سه فرقه متفرق مى‌شود گذشت.

در تفسير عياشى از ابى بصير از ابى عبد اللَّه (ع) روايت شده كه در باره آيه مورد بحث فرمود: على (ع) اين آيه را فارقوا دينهم قرائت مى‌فرمود[3].

مؤلف: قرائتى را كه از آن جناب نقل شد بعضى از عامه و از جمله آنان سيوطى نيز به طرق خود از آن جناب نقل كرده‌اند[4].

و در تفسير برهان از برقى از پدرش از نضر از يحيى حلبى از ابن مسكان از زراره روايت شده كه گفت: در خدمت امام صادق (ع) نشسته بودم شخصى از آن جناب از آيه‌(مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها) سؤال كرد، و عرض كرد اين آيه شامل كسانى كه با اين امر (ولايت اهل بيت ع) آشنايى ندارند مى‌شود يا نه؟ حضرت فرمود: اين آيه تنها راجع به مؤمنين است. عرض كردم: خدايت اصلاح كند چه مى‌فرماييد در باره كسى كه نماز مى‌خواند، روزه مى‌گيرد، از محرمات اجتناب مى‌ورزد و ورع خوبى دارد و از ناصبى‌ها هم كه دشمن شما خاندانند نيست و ليكن شما را نمى‌شناسد؟ فرمود: خداوند ايشان را به رحمت خود داخل بهشت مى‌سازد[5].

مؤلف: اين روايت دلالت مى‌كند بر اينكه اجر اخروى به مقدار معرفت اشخاص است، و اين معنا در روايات شيعه و سنى وارد شده، البته روايات بسيارى از طريق شيعه و سنى بر طبق مضمون‌(مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها) وارد شده، و مفسرين دو طايفه آن را در ذيل اين آيه نقل كرده‌اند، و ليكن چون روايات مذكور مربوط به تشخيص روزه و نماز و امثال آن است لذا ما از ايراد آن در اينجا خوددارى نموديم.

[1] مناقب فاطمه

[2] تفسير قمى ج 1 ص 222

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 385 ح 131

[4] الدر المنثور ج 3 ص 63 ط بيروت

[5] تفسير برهان ج 1 ص 565 ح 4