فرمود: يكى به وجود كتاب‌هاى آسمانى مورد اتفاق و مورد اعتراف خصم و ديگر بوجود تعاليم الهيى كه در ميان خود آنان جريان دارد، و اين تعاليم زائيده افكار بشرى نيست.

[بيان اينكه در آيه:(قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتابَ ...) كه در آن به نزول تورات بر موسى احتجاج شده، رسول خدا 6 مامور به سؤال از يهود شده نه از مشركين‌]

(قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتابَ الَّذِي جاءَ بِهِ مُوسى‌ نُوراً وَ هُدىً لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَراطِيسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ كَثِيراً) كلمه تجعلونه در قرائت معروف به صيغه خطاب است و قهرا مخاطبين آن يهوديها خواهند بود، و اما بنا بر قرائتى كه آن را به صيغه غيبت يجعلونه و با ياء قرائت كرده فاعل آن همان كسانى خواهند بود كه در جمله‌(قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتابَ ...) رسول خدا مامور شده از ايشان آن سؤال را بكند و ايشان چنان كه گفته‌اند همان يهوديها و يا مشركين عربند.

قراطيس جمع قرطاس و به معناى كاغذ است. و مقصود از اينكه فرمود:

(تَجْعَلُونَهُ قَراطِيسَ‌)- آن را كاغذها قرار مى‌دهيد و يا يجعلونه قراطيس- آن را كاغذها قرار مى‌دهند يا اين است كه آن كتاب را در كاغذها مى‌نويسند و خلاصه استنساخ مى‌كنند و يا اينكه آن را روى هم رفته كاغذها و نوشته‌هاى آنها قرار مى‌دهيد. پس چنان كه الفاظى را كه كتابت به آن دلالت دارد كتاب مى‌نامند نامه‌ها و كاغذها را هم كتاب مى‌نامند.

جمله‌(قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتابَ الَّذِي جاءَ بِهِ مُوسى‌) جواب از حرفى است كه قرآن كريم در جمله‌(إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‌ بَشَرٍ مِنْ شَيْ‌ءٍ) از ايشان حكايت كرده، گر چه در اين آيه كه متضمن حكايت قول كفار و جواب از گفته ايشان است اسمى از گويندگان آن حرف برده نشده و ليكن خصوصياتى كه در جواب هست ترديدى براى انسان باقى نمى‌گذارد در اينكه مخاطبين در جواب يهوديها هستند، و قهرا گويندگان جمله‌(ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‌ بَشَرٍ مِنْ شَيْ‌ءٍ) نيز يهوديها خواهند بود، براى اينكه خداى تعالى در جواب از اشكال مزبور كتاب موسى (ع) را به رخ آنان مى‌كشد، و معلوم است كه ايشان جز يهوديها نيستند، براى اينكه مشركين عرب كتاب موسى (ع) را كتابى آسمانى نمى‌دانستند تا خداوند به آن استناد جسته و تمسك كند، پس قطعا احتمال اينكه مخاطبين در آيه مشركين عرب باشند احتمال صحيحى نيست. علاوه بر اين آيه شريفه مخاطبين را مذمت مى‌كند به اينكه تورات را كاغذ قرار داده بعضى از آن را اظهار و بيشترش را پنهان مى‌دارند و اين بطورى كه از آيات ديگر نيز استفاده مى‌شود از خصايص يهود است و جز بر يهود تطبيق نمى‌كند.

از اين هم گذشته جمله بعد از جمله مورد بحث كه مى‌فرمايد:(وَ عُلِّمْتُمْ ما لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَ لا آباؤُكُمْ) معناى ساده‌اش با اينكه مخاطب آن مشركين و يا مسلمين باشند جور نمى‌آيد، و به زودى نيز خواهد آمد كه آيه جز بر يهود تطبيق نمى‌كند.