نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 24
ما وراى ماده منتقل
شوند، و اين انتقال همان مرگ است، هم چنان كه فرموده:(وَ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْ لا
أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِكَةُ أَوْ نَرى رَبَّنا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي
أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا كَبِيراً، يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلائِكَةَ لا
بُشْرى يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً)[1] و مراد از يوم در اين آيه همان روز
مرگ و بعد از مرگ است، به دليل اينكه بعد از اين آيه مىفرمايد:
(أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا)[2] و بعد از آن
مىفرمايد:(وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ
الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلًا، الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَ كانَ
يَوْماً عَلَى الْكافِرِينَ عَسِيراً)[3] و ظاهر سياق
آن اين است كه مراد از يوم روز ديگرى است (روز قيامت)، غير آن روزى كه
در آيه قبلى بود (روز مرگ) و بعيد نيست كه در آيه(أَوْ
تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ قَبِيلًا)[4] مقصودشان
نيز همين پيشنهادى باشد كه در آيه مورد بحث كردهاند.
و كوتاه سخن،
اينكه خداى تعالى فرمود: اگر فرشتهاى نازل كنيم هلاكت شما حتمى است، جوابى است از
در خواست نزول ملائكه و آوردن عذاب.
و بنا بر اين
براى تمام شدن معنى آيه جا دارد آيات ديگرى كه مشتمل بر وعده خدا است به اينكه:
عذاب از اين امت به تاخير مىافتد، ضميمه بر اين آيه شود، نظير آيات سوره يونس كه
مىفرمايد:
(
وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ
بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ، وَ يَقُولُونَ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ
كُنْتُمْ صادِقِينَ، قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَ لا نَفْعاً إِلَّا ما
شاءَ اللَّهُ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ) - تا آنجا كه مىفرمايد- (وَ
يَسْتَنْبِئُونَكَ أَ حَقٌّ هُوَ قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما
أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ )[5].
[1] منكرين معاد و آنان كه بر لقاى ما اميدوار نيستند گفتند: چرا
ملائكه بر ما نازل نمىشوند يا چرا ما پروردگار خود را نمىبينيم؟ اينها با اين
كلام خود پا از گليم خود فراتر نهاده و پيش خود، خود را مستحق چنين چيزهايى
دانستند و طغيان كردند، طغيانى بزرگ. روزى كه ملائكه را مىبينند در آن روز براى
مجرمين بشارتى نيست بلكه ملائكه به آنان خواهند گفت: شنيدن بشارت براى شما حرام و
ممنوع است.
سوره فرقان آيه 22
[2] اصحاب جنت در اين روز داراى قرارگاه بهتر و آسايشگاه نيكوترى
هستند. سوره فرقان آيه 24
[3] و روزى كه آسمان شكافته مىشود در حالى كه ابرى بر فراز آن
است، و ملائكه در حال مخصوصى نازل مىشوند، امروز ملك تنها براى خدا ثابت است و
روز دشوارى است بر كفار. سوره فرقان آيه 29
[4] يا آنكه خدا و فرشتگان را بر صدق ادعايت شاهد بياورى. سوره
اسراء آيه 92
[5] و براى هر امتى رسولى است، پس وقتى رسولشان آمد( و رسالت
خداى را به آنان ابلاغ نمود و حجت بر آنان تمام شد) به عدالت در بين آنان حكم
مىشود. و در اين حكم به آنان جور و ستم نمىشود.
مىگويند اگر در اين وعدهاى كه ميدهى راست مىگويى، بگو
بدانيم اين چه وقت است؟ بگو من قادر به نفع و ضرر خود نيستم مگر همان مقدارى كه
خداوند بخواهد. براى هر امتى( در عذاب بر تكذيب پيغمبر خود)، اجلى است معين- تا
آنجا كه مىفرمايد- از تو مىخواهند كه آنان را خبر دهى آيا اين وعده تو حق است يا
نه؟ بگو آرى به حق پروردگارم قسم كه حق است، و شما نمىتوانيد خدا را عاجز كنيد.
سوره يونس آيه 53
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 7 صفحه : 24