نازل شد.[1] مؤلف: اين روايت را با اندكى اختلاف شيخ طوسى نيز به سند خود از ابى صالح از آن حضرت نقل كرده‌[2] و عياشى هم آن را در تفسير خود از آن جناب آورده و در آخر نقل او آمده كه رسول خدا 6 از ميان چهار مجازاتى كه در آيه آمده بريدن دست و پايشان به خلاف را اختيار كرد[3] و اين داستان در جوامع اهل سنت كه از آن جمله صحاح سته است، به چند طريق نقل شده: چيزى كه هست روايات اهل سنت اختلافى در نقل خصوصيات داستان دارند مثلا در بعضى از آن روايات آمده كه بعد از آنكه رسول خدا 6 بر آنان دست يافت، هم دست و پايشان را بر خلاف قطع كرد و هم چشمشان را از كاسه در آورد[4] و در بعضى از آنها آمده كه رسول خدا 6 بعضى از آنها را كشت، و به دار زد، و دست و پايشان را قطع كرد و چشمهايشان را از كاسه در آورد[5]، و در بعضى ديگر آمده كه فقط چشمهايشان را در آورد، آن هم به اين خاطر كه آنان چشم چوپانها را در آورده بودند[6]، و در بعضى ديگر آمده كه خداى تعالى رسول گرامى خود را از در آوردن چشمها نهى كرد، و آيه شريفه در همين مورد نازل شده كه آن جناب را از اينكه مثله كرده مورد عتاب قرار داده و فرمود كه تنها يكى از اين چهار مجازات مشروع است و غير آن مشروع نيست.[7] و در بعضى ديگر از آنها آمده كه آن جناب تصميم گرفت چشمهاشان را در آورد، ولى در نياورد[8]، و همچنين در خصوصيات ديگر اين قصه اختلاف هست.[9] و در رواياتى كه از ائمه اهل بيت (ع) وارد شده اسمى از چشم در آوردن برده نشده است.

و در كافى به سند خود از عمرو بن عثمان بن عبيد اللَّه مدائنى از امام ابى الحسن رضا

[1] فروع كافى ج 7 ص 245 ح 1.

[2] تهذيب الاحكام ج 10 ص 134 ح 150.

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 314 ح 90.

[4] مسند حنبل ج 3 ص 177 و سنن نسايى ج 7 ص 93- 86 و صحيح مسلم ج 5 ص 102- 101 و سنن ابن ماجه ج 2 ص 826 ح 2579 و سنن ابى داود ج 2 ص 445- 444.

[5] در المنثور ج 2 ص 278.

[6] سنن ترمذى ج 1 ص 49 و سنن نسايى ج 7 ص 92.

[7] ( 7 و 8) در المنثور ج 2 ص 278.

[8] ( 7 و 8) در المنثور ج 2 ص 278.

[9] در المنثور ج 2 ص 279- 278.