حق و ثبات و عزم و رأى را ندارند و چه بسيار آيت‌هاى بينه كه مورد ستم خود قرار دادند و چه بسيار دعوت حق كه از رسيدن آن به گوش بشر جلوگيرى كردند الا اينكه از اين طائفه عده معدودى كه راسخين در علم بودند، بدان جهت كه ثباتى بر علم خود داشتند و تا حدى نسبت به حقى كه حقانيت آن بر ايشان روشن بوده پاى بند بودند و همچنين مؤمنين حقيقى ايشان از آنجا كه خلق و خوى پذيرش حق را دارند بدانچه به تو نازل شده و بدانچه قبل از تو نازل شده ايمان مى‌آورند، چون هر دو را يكسان مى‌يابند و مى‌بينند آنچه بر تو نازل شده شبيه است به آنچه بر ساير انبيا از نوح و بعد از او وحى شده است.

[از ميان اهل كتاب راسخون در علم به سبب علم به اينكه وحى به پيامبر اسلام 6 با وحى به انبياء پيشين فرقى ندارد، به آن حضرت ايمان مى‌آورند]

از اينجا روشن مى‌شود كه اولا چرا پيروان رسول خدا 6 از اهل كتاب را راسخين در علم نام نهاد و آنان را مؤمنين خواند و معلوم مى‌شود علت اين بوده كه در آيات قبل كل اهل كتاب را به عنوان جامعه‌اى معرفى كرد كه رسوخ در علم ندارند و در برابر هيچ حقى ثبات قدم به خرج نمى‌دهند، هر چند كه براى تاييد حقانيت آن حق از سوى خداى تعالى معجزات روشن بر ايشان اقامه شود، قهرا عده كمى كه از آنان پيروى رسول خدا 6 كردند، چون او را حق يافتند، راسخين در علم خواهند بود و بايد در مقابل دسته اول به اين صفت متصف شوند.

و ثانيا روشن مى‌شود كه چرا در آيه شريفه نزول قرآن را با نزول كتب آسمانى قبل از قرآن ذكر كرد و معلوم شد وجه آن اين است كه مقام اقتضاء مى‌كرده بفهماند بين اين وحى و وحى‌هاى گذشته هيچ فرقى نيست.

و ثالثا روشن شد كه جمله:(إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا ...) در آيه بعد در مقام بيان علت ايمان اين افراد استثنايى از اهل كتاب است.

(إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا إِلى‌ نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ ...) اين آيه شريفه همانطور كه قبلا نيز اشاره كرديم در اين مقام است كه بيان كند چرا اين افراد استثنايى به اسلام ايمان مى‌آورند و حاصل معناى آيه- و خدا داناتر است- اين است كه اينگونه افراد به آنچه بر تو نازل شده ايمان مى‌آورند براى اينكه خداى تعالى مى‌فرمايد: ما آنچه به تو داديم چيز بى سابقه و نو ظهورى نبوده، چنين نيست كه مشتمل بر دعاوى و جهاتى باشد كه در نزد انبياى گذشته نبوده باشد بلكه امر وحى يك نواخت است، هيچ اختلافى بين مصاديق آن نيست، براى اينكه ما به همان كيفيت به تو وحى مى‌كنيم كه به نوح و انبياى بعد از او وحى كرديم و نوح (ع) اولين پيامبرى بود كه كتاب و شريعت آورد، و به همان كيفيت به تو وحى مى‌كنيم كه به ابراهيم و انبياى بعد از او و از آل او وحى كرديم و افراد استثنايى از اهل‌