عطف شود؟.

در پاسخ مى‌گوئيم: اين اختلاف سياق، عيبى ندارد، براى اينكه قبل از آيه مورد بحث:

يعنى (جمله معطوف)، سياق قبلى با جمله:(أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ) تفسير شده و وجهه كلام را از غيبت متكلم برگردانده بود، پس در حقيقت عطف آيه مورد بحث به جمله: و رسولا عطف سياق متكلم است به سياق متكلم.

[جمله (مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ) ... بر اينكه عيسى (ع) تورات موجود در روزگار خود را قبول داشته است دلالت نمى‌كند]

سؤال ديگرى كه ممكن است در اينجا به ذهن خواننده برسد اين است كه آيه مورد بحث صريحا مى‌گويد: عيسى ع تورات را تصديق داشته، معلوم مى‌شود تورات تا زمان آن جناب تحريف نشده بود، (با اينكه تقريبا شش قرن قبل از ميلاد، بنى اسرائيل و توراتش به دست بخت نصر منقرض شد، و به گفته تاريخ خود يهود يك قرن قبل از ميلاد نيز مورد حمله طوطوز وزير اسپيانوس قرار گرفت و در اين دو حادثه اثرى از تورات نماند و آنچه فعلا در دست است يادداشت‌هايى است كه افراد از تورات به خاطر داشته و نوشته‌اند مترجم ).

در پاسخ مى‌گوئيم: آيه مورد بحث آن توراتى را مى‌گويد كه در دو آيه قبل در خطاب به مريم مى‌فرمود: به عيسى تعليم مى‌دهد، نه آن توراتى كه در عصر بعثت آن جناب در بين يهوديان بوده، پس آيه مورد بحث هيچ دلالتى ندارد بر اينكه عيسى ع تورات متداول در بين مردم آن روز را قبول داشته و تا آن روز تورات تحريف نشده، تا با جريان بخت نصر و طوطوز منافات داشته باشد، هم چنان كه آياتى كه مى‌گويد: پيامبر اسلام تورات و انجيل را قبول دارد، منظورش تورات و انجيل متداول در عصر نزول قرآن نيست، بلكه تورات و انجيلى است كه وحى به آن جناب تعليم داده.

(وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ) اين جمله مى‌رساند كه خداى تعالى بعضى از طيبات را بر بنى اسرائيل تحريم كرده بود و عيسى بن مريم آن را دو باره حلال كرده است، آيه زير هم اين معنا را صريحا مى‌رساند:

(فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ طَيِّباتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ ...)[1].

و گفتار در آيه، خالى از يك دلالت نيست و آن دلالت بر اين است كه عيسى ع همه احكام تورات را امضا كرده، مگر چند حكمى را كه خداى تعالى به دست وى نسخ نموده و آن چند حكم عبارت بوده از احكامى كه بر يهود شاق و گران مى‌آمده است. و لذا

[1] به خاطر ظلمى كه از ناحيه يهوديان رخ داده، ما بعضى از طيبات را كه بر آنان حلال بود حرام كرديم. سوره نساء آيه 160 .