نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 56
به خاطر آن
خطاهايى بوده كه نوح (ع) شمرده، و نيز براى اين بوده كه زمينه را براى نفرين بعدى
خود و درخواست هلاكت عليه آنان فراهم سازد، و روشن شود كه غرق شدن قوم استجابت
نفرين آن جناب بود، و اين عذاب تا آخرين نفرشان را هلاك كرد.
(إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً
كَفَّاراً) اين آيه درخواست هلاكت تا آخرين نفر آنان را تعليل مىكند، و حاصلش
اين است كه: اگر درخواست كردم كه همه آنان را هلاك كنى، براى اين بود كه هيچ
فايدهاى در بقاى آنان نيست نه براى مؤمنين و نه براى فرزندان خودشان، اما براى
مؤمنين فايده ندارد، براى اينكه اگر زنده بمانند آن چند نفر مؤمن را هم گمراه
مىكنند، و اما براى فرزندان خود فايده ندارد، دليلش اين است كه اينان فرزند صالح
نمىآورند، اگر بياورند فرزندانى فاجر و كافر مىآورند (و فجور به معناى فسق بسيار
شنيع است، و كفار- به فتحه كاف- صيغه مبالغه از كفر است).
و
نوح (ع) اين معنا را كه كفار در آينده جز فاجر و كفار نمىزايند را از راه وحى
فهميده بود، هم چنان كه در تفسير آيات راجع به اين داستان در سوره هود گذشت.
(رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ
لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ ...) منظور از(لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ) مؤمنين از قوم او است، و منظور از
جمله و للمؤمنين و المؤمنات تمامى زنها و مردهاى مؤمن تا روز قيامت
است.
(وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً)-
كلمه تبار به معناى هلاكت است، و ظاهرا مراد از تبار آن
هلاكتى است كه در آخرت باعث عذاب آخرت شود، و چنين هلاكتى همان ضلالت است، و در
دنيا باعث نابودى گردد، و آن غرق شدن بود، كه هر دو عذاب قبلا در نفرينش آمده بود
و اين نفرين آخرين كلامى است كه قرآن كريم از آن جناب نقل كرده.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 56