رسول خدا 6 همواره در روزهاى عيد فطر قبل از رفتن به مصلى فطره را تقسيم مى‌كرد و اين آيه را مى‌خواند:(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى)[1].

مؤلف: و نيز در اين معنا كه دو آيه مورد بحث درباره زكات فطره و نماز عيد نازل شد به دو طريق از ابو سعيد روايت شده، البته روايتى موقوف به اين معنى كه نام معصوم در آن ذكر نشده است. و همچنين به دو طريق از ابن عمر، و به دو طريق از نائلة بن أصقع، و به دو طريق از ابى العاليه، و به دو طريق از عطاء، و به دو طريق از محمد بن سيرين، و به دو طريق از ابراهيم نخعى روايت آورده، و همچنين از عمرو بن عوف از رسول خدا 6 روايت كرده‌[2].

و در خصال از عتبة بن عمرو ليثى از ابو ذر روايت كرده كه در ضمن حديثى گفت از رسول خدا 6 پرسيدم: يا رسول اللَّه 6 از آنچه خداى تعالى درباره دنيا بر تو نازل كرده كدامش در صحف ابراهيم و موسى بوده، فرمود:

اى أبا ذر بخوان‌(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌ إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولى‌ صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌)، و خلاصه آنچه در صحف ابراهيم و موسى بوده مضمون همين چهار آيه قبل بوده كه مى‌فرمايد: هر كس زكات دهد و نماز بخواند رستگار شده است، ولى شما مردم زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح مى‌دهيد، با اينكه آخرت بهتر و باقى‌تر است [3].

مؤلف: همين حديث مؤيد گفته ما است، كه گفتيم كلمه هذا اشاره است به مجموع چهار آيه.

و در بصائر به سند خود از ابو بصير روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود آن صحفى كه خداى تعالى در آيه‌(صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌) نام مى‌برد، نزد ما است، پرسيد: آيا صحف نامبرده به صورت الواح است؟ فرمود: آرى‌[4].

مؤلف: اين روايت را به طريقى ديگر از ابو بصير از آن جناب نقل كرده‌[5]. و ظاهرا مراد از ألواح بودن صحف اين باشد كه صحف نامبرده همان تورات باشد كه قرآن كريم در چند جا از آن تعبير به الواح كرده نظير آيه‌(وَ كَتَبْنا لَهُ فِي الْأَلْواحِ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ)[6]، و نيز آيه‌

[1] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 340.

[2] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 340.

[3] خصال، ج 2، ص 525.

[4] ( 4 و 5) بصائر الدرجات، ص 136، ح 5، و ص 137، ح 8.

[5] ( 4 و 5) بصائر الدرجات، ص 136، ح 5، و ص 137، ح 8.

[6] براى موسى در الواح از هر چيزى مقدارى راى نوشتيم. سوره اعراف، آيه 145.