بحث روايتى [ (رواياتى در باره محاسبه اعمال در قيامت، نزول آيه:(فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ ...)،(لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ) و ...)]

در تفسير قمى در ذيل آيه‌(إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ) آمده كه: منظور روز قيامت است‌[1].

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم، از على (ع) نقل كرده كه گفت:

آسمان از مجره (كهكشان) شكافته مى‌شود[2].

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ) آمده كه:

زمين كشيده مى‌شود، سپس مى‌شكافد و انسانها از شكمش بيرون مى‌آيند[3].

و در الدر المنثور است كه حاكم به سندى خوب و معتبر از جابر از رسول خدا 6 روايت كرده كه فرموده: زمين در روز قيامت كشيده مى‌شود، آن طور كه چرم كشيده مى‌شود تازه آن قدر انسان محشور مى‌شود كه براى هر يك نفر بيش از جاى دو پايش محل نيست‌[4].

و در احتجاج از على (ع) روايت كرده كه در حديثى فرمود: و مردم آن روز صفات و منزلهايى دارند: بعضى از مردم مشغول حساب پس دادن هستند، و به حسابشان آسان مى‌رسند و به خوشى و مسرت به سوى اهلشان مى‌روند. و بعضى هستند كه اصلا بدون حساب داخل بهشت مى‌شوند، براى اينكه در دنيا كارى به لذائذ آن نداشتند و خلاصه دست و دامنشان آلوده نشده چون در آن روز به حساب از كسانى مى‌رسند كه مال دنيا را زير و رو كرده باشند. بعضى ديگر هستند كه در خرد و كلان حسابشان مى‌رسند، و در آخر هم به سوى آتش بازمى‌گردند[5].

و در معانى الأخبار به سند خود از ابن سنان از امام ابى جعفر (ع) روايت آورده كه فرمود: رسول خدا 6 فرمود: همه حساب پس مى‌دهند و همه عذاب مى‌شوند. شخصى عرضه داشت: يا رسول اللَّه پس آيه‌( فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً)- به زودى حساب مى‌شود، حسابى آسان چه مى‌شود؟ فرمود: اين آيه راجع به عرض است‌

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 412، ط نجف.

[2] الدر المنثور، ج 6، ص 329.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 412.

[4] الدر المنثور، ج 6، ص 329.

[5] احتجاج، ج 1، ص 364، ط نجف.