بعضى ديگر گفته‌اند: مقربين، هم ابرارند و هم ملائكه.

مؤلف: اين دو قول مبنى بر اين است كه: مراد از كتاب، صحيفه اعمال باشد، و ما در سابق گفتيم كه اين احتمال ضعيف است.

بحث روايتى [ (رواياتى راجع به: نزول سوره مطففين ، در عليين بودن كتاب ابرار و در سجين بودن كتاب فجار، و فساد و رين قلب بر اثر ارتكاب گناه)]

در تفسير قمى و در روايت ابى الجارود از امام باقر (ع) روايت شده كه فرموده: اين سوره يعنى سوره مطففين وقتى نازل شد كه رسول خدا 6 وارد مدينه شده بود، و مردم مدينه در آن روز از حيث ترازودارى بدترين مردم بودند، و در نتيجه آمدن اين سوره ترازوداريشان خوب شد[1].

و در اصول كافى به سند خود از ابو حمزه ثمالى روايت كرده كه گفت از امام باقر (ع) شنيدم كه مى‌فرمود: خداى عز و جل ما را از أعلى عليين آفريد، و قلوب شيعيان ما را از همان چيزى آفريد كه ما را آفريد، و اما بدنهايشان را از چيزى پايين مرتبه‌تر بيافريد، پس قلوب شيعيان ما همواره براى ما مى‌تپد، و به سوى ما عشق مى‌ورزد، چون از همان چيزى خلق شده كه ما خلق شده‌ايم. آن گاه اين آيه را تلاوت كرد:(كَلَّا إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ كِتابٌ مَرْقُومٌ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ).

و دلهاى دشمنان ما را از سجين و دلهاى شيعيان آنان را نيز از همان آفريده كه آنان را از آن آفريده، و بدنهايشان را از چيزى پايين مرتبه‌تر خلق كرده، و به همين جهت دلهاى شيعيان آنان به سوى آنان تمايل دارد، چون از همان خلق شده كه آنان از آن خلق شده‌اند، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمود:(كَلَّا إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ وَ ما أَدْراكَ ما سِجِّينٌ كِتابٌ مَرْقُومٌ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ)[2].

مؤلف: صاحب كافى نظير اين روايت را به طريق ديگر از ثمالى از آن جناب نقل كرده‌[3]، و نيز صاحب علل الشرائع نظير آن را به سند خود- البته مقدارى از راويان آخر آن را نام نبرده- از زيد شحام از امام صادق (ع) نقل كرده‌[4]. و اين احاديث به طورى كه ملاحظه‌

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 410.

[2] اصول كافى، ج 1، ص 390، ح 4.

[3] اصول كافى، ج 2، ص 4، ح 4.

[4] علل الشرائع، ج 1، ص 117، ح 4.