واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (40).

آن روز سخت بندگان با تقوا در سايه درختان بهشت و كنار نهرهاى جارى متنعمند (41).

و از هر نوع ميوه كه مايل باشند فراهم است (42).

به آنها خطاب شود كه از هر طعام و شراب بخواهيد بخوريد و بياشاميد كه شما را گوارا باد پاداش اعمال نيكى كه در دنيا بجا آورديد (43).

ما البته نيكوكاران عالم را چنين پاداش مى‌دهيم (44).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (45).

اى كافران شما هم بخوريد و تمتع بريد به عمر كوتاه دنيا كه شما بسيار بدكاريد (46).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (47).

و هر گاه به آنها گفته شد كه نماز و طاعت خدا را به جاى آريد اطاعت نكردند (48).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (49).

شما پس از آيات خدا (كه آن را تكذيب كرديد) باز به كدامين حديث ايمان مى‌آوريد؟! (50).

بيان آيات [بيان احتجاجاتى بر يگانگى خداوند در ربوبيت، و بر اثبات يوم الفصل كه از آيه:(أَ لَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ...) و آيات بعد از آن استفاده مى‌شود]

اين آيات حجت‌هايى است كه بر يگانگى خداى تعالى در ربوبيت دلالت مى‌كند، ادله‌اى است كه به حكم آن بايد يوم الفصلى باشد، و در آن مكذبين به جزاى خود برسند، و نيز به كيفرهايى كه براى آنان تهيه شده، و به نعمت و كرامتى كه براى مردم با تقوى آماده شده اشاره مى‌كند، و سوره را با توبيخ و مذمت منكرين كه از عبادت خدا و ايمان به گفتار او استكبار مى‌ورزند، ختم نموده است.

(أَ لَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ كَذلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ) استفهام در اين آيه انكارى است، و منظور از اولين امثال قوم نوح و عاد و ثمود است، كه از امت‌هاى قديم العهدند، و منظور از آخرين امت‌هايى است كه بعدا به ايشان پيوستند، و كلمه اتباع به معناى آن است كه چيزى را دنبال چيزى ديگر قرار دهند.

در جمله ثم نتبعهم كلمه نتبع را به رفع مى‌خوانيم، بنا بر اينكه استينافى و از نو باشد، چون عطف به كلمه نهلك نيست، و گر نه آن نيز مجزوم مى‌شد. و معناى آيه اين است كه: ما تكذيب‌گران را كه در امتهاى اولين بودند هلاك كرديم، و سپس ما امتهاى ديگر را به دنبال آنان هلاك مى‌كنيم.