ترجمه آيات‌

آيا ما پيشينيان را (به كيفر كفر) هلاك نكرديم؟ (16).

از پى آنان هم قومى ديگر را (كه منكران قرآن باشند) نيز هلاك مى‌كنيم (17).

ما بدكاران عالم را همين گونه هلاك مى‌سازيم (18).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند! (19).

آيا ما شما آدميان را از آبى پست و ناچيز بدين زيبايى نيافريديم؟ (20).

سپس آن را (از صلب پدر) به قرارگاه رحم منتقل ساختيم (21).

تا مدتى معين و معلوم (در رحم بماند) (22).

و ما تقدير مدت رحم (و تعيين سرنوشت او تا ابد) را كرديم، كه نيكو مقدر حكيمى هستيم (23).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (24).

آيا ما زمين را محل اجتماع بشر قرار نداديم؟ (25).

تا زندگان روى زمين تعيش كنند و مردگان درونش پنهان شوند (26).

و در زمين كوه‌هاى بلند برافراشتيم و از ابر و باران به شما آب زلال گوارا نوشانديم (27).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (28).

خطاب رسد اى منكران! شما امروز به سوى آن دوزخى كه تكذيب كرديد برويد (29).

برويد زير سايه دودهاى آتش دوزخ كه داراى سه شعبه است (30).

نه آنجا سايه‌اى خواهد بود و نه از شرار آتش هيچ نجاتى دارند (31).

آن آتش هر شرارى بيفكند مانند قصرى است (32).

گويى آن شراره (در سرعت و كثرت) همچون شتران زرد موى است (33).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (34).

اين روزى است كه كافران (براى نجات خود) سخنى نتوانند گفت (35).

و به آنها رخصت عذرخواهى نيز نخواهند داد (36).

واى در آن روز به حال آنان كه آيات خدا را تكذيب كردند (37).

اين روز فصل (حكم و جدايى نيك و بد) است كه شما را با همه در گذشتگان پيشين به عرصه محشر جمع گردانيم (38).

پس اگر چاره‌اى بر نجات خود مى‌توانيد انجام دهيد كنيد (39).