فرمود: حد اقل صد آيه است‌[1].

و در همان كتاب است كه ابن مردويه از عبد اللَّه بن مسعود روايت كرده كه گفت:

رسول خدا 6 فرمود: هيچ كاسبى نيست كه طعامى را از جايى به سوى شهرى از شهرهاى مسلمين وارد كند، و آن كالا را به نرخ روز در آن شهر به فروش برساند، مگر آنكه نزد خدا منزلت شهيد را دارد، آن گاه رسول خدا 6 اين آيه را تلاوت كردند:(وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ)[2].

و در تفسير قمى به سند خود از زرعه از سماعه روايت كرده كه گفت: من از آن جناب (ظاهرا امام صادق ع است) از جمله‌(وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً) پرسيدم، فرمود: منظور غير زكات است‌[3].

و در خصال از امير المؤمنين (ع) آمده كه در حديث اربعة مائة فرمود: بسيار استغفار كنيد تا رزق را جلب كرده باشيد، و تا مى‌توانيد امروز عمل خير انجام دهيد تا فردا آن را بيابيد[4].

مؤلف: ذيل اين حديث از جمله‌(وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً) استفاده شده‌

[1] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 280.

[2] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 280.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 393.

[4] خصال صدوق، ج 2، ص 615.