رسول خدا 6 فرمود: آية الكرسى را از گنجينه‌اى كه در زير عرش است به من داده‌اند و به هيچ پيغمبرى قبل از من نداده بودند، على ع سپس اضافه كرد از آن وقت كه من اين مطلب را از رسول خدا 6 شنيدم هيچ شبى را به سر نبردم مگر آنكه آن را قرائت كردم (تا آخر حديث).[1] مؤلف: اين معنا در الدر المنثور هم از عبيد و ابن ابى شيبه و دارمى و محمد بن نصر و ابن الضريس از آن حضرت نقل شده، ديلمى هم آن را از آن جناب نقل كرده است، و روايات از طريق شيعه و سنى در فضيلت آية الكرسى بسيار است، و اين هم كه على (ع) فرمود: رسول خدا 6 فرمود اين آيه را از گنجينه‌اى كه در زير عرش بود به من داده‌اند، در الدر المنثور نقل از تاريخ بخارى و ابن الضريس از انس آمده، چيزى كه هست در نقل نامبردگان به اين عبارت آمده: رسول خدا 6 فرموده آية الكرسى را از عرش به من داده‌اند و اين اشاره است به اينكه منظور از كرسى همان زير عرش است، و عرش محيط به آن است، و به زودى بيانى در اين باره از نظر خوانندگان خواهد گذشت انشاء اللَّه.[2]

[مراد از كرسى‌]

و در كافى از زراره روايت آورده كه گفت: من از امام صادق ع از قول خداى عز و جل پرسيدم، كه مى‌فرمايد:(وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ) آيا آسمانها و زمين گنجايش كرسى را و يا كرسى گنجايش آسمانها و زمين را دارد؟ فرمود: هر چه تو تصور كنى در كرسى هست، و كرسى گنجايش آن را دارد.[3] مؤلف: اين معنا در تعدادى از روايات وارده از ائمه اهل بيت ع آمده كه همه نزديك به معناى سؤال و جواب در روايت بالا است، و اين سؤال و جواب ظاهرا غريب است، براى اينكه وقتى اين سؤال جا دارد كه كلمه كرسى به دو جور قرائت شده باشد، يكى به صداى بالا، كه در آن صورت معناى جمله چنين مى‌شود: آسمانها و زمين كرسى خدا را در خود جاى داده‌اند ، و يكى به صداى پيش كه در آن صورت معناى جمله چنين مى‌شود:

كرسى خدا آسمانها و زمين را در خود مى‌گنجاند ، و آن وقت زراره بپرسد كدامش درست است؟ ولى در ميان قرائت كنندگان قرآن كسى جمله را به صورت اول قرائت نكرده بود، تا جايى براى اين سؤال باشد.

[1] امالى شيخ طوسى، ج 2، ص 122

[2] تفسير الدر المنثور، ج 1، ص 326

[3] اصول كافى، ج 1، ص 132