(إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ)[1] خواهد بود، چون اين آيه هم رسالت و ايمان آن جناب را تصديق مى‌كند.

(وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ)- اين جمله اشاره است به اينكه آنچه پيامبر اسلام مردم را به سويش هدايت مى‌كند صراط مستقيم است، و همان چيزى است كه خدا مردم را به سويش هدايت مى‌كند، پس هدايت خدا و رسول خدا 6 يك هدايت است، و دعوتشان يك دعوت است.

[بيان اينكه صراط خدايى كه مالك آسمان‌ها و زمين است مستقيم و منتهى به سعادت مى‌باشد]

(صِراطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ...) اين آيه شريفه صراط مستقيم را كه رسول خدا 6 مردم را به سويش دعوت مى‌كند، بيان مى‌نمايد، و در آن خدا را به كسى كه آنچه در آسمانها و زمين است از آن او است توصيف مى‌كند تا بفهماند دليل استقامت صراط خدا چيست، چون وقتى ملك هر چيزى از آن خداى تعالى باشد، قهرا مالك غايتى هم كه هر چيز به سوى آن غايت سير مى‌كند و سعادتى كه به سويش متوجه است نيز مى‌باشد. پس در نتيجه غايت و سعادت هر موجودى همان چيزى است كه خداى تعالى براى آن معين كرده، و راه به سوى آن سعادت و طريقى كه بايد سلوك كنند تا به سعادت خود برسند همان طريقى است كه خدا تشريع و بيان نموده، و احدى غير از خدا مالك هيچ چيز نيست تا براى مملوك خود غايتى معين و نهايتى مقرر نمايد. و يا براى رسيدن مملوكش به سعادت خاص خود راهى براى او تشريع كند. پس سعادتى كه خداى سبحان به سوى آن دعوت مى‌كند، سعادت حقيقى انسانها است، و راهى هم كه او بشر را به پيمودن آن دعوت نموده تا به سعادتشان منتهى كند، راه حقيقى و صراط مستقيم است.

(أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ). اين جمله بشر را به لازمه مالكيت خدا نسبت به آنچه در آسمانها و زمين است هشدار مى‌دهد، چون لازمه اين مالكيت اين است كه امور خلق كه مملوك اويند نيز راجع به وى باشد، و لازمه اين هم آن است كه راهى هم كه خلق پيش مى‌گيرد و روشى كه در زندگى طى مى‌كند- از آنجا كه آن نيز يكى از امور خلق است- راجع به او باشد، پس تنها صراط مستقيم صراط اوست. و اگر به جاى اينكه بفرمايد الا الى اللَّه مصير الامور فرمود:(تَصِيرُ الْأُمُورُ) و به مضارع تعبير فرمود، براى افاده استمرار بود، و

[1] تو( اى محمد) از پيغمبران خدايى( كه از جانب حق) به راه راست فرستاده شدى،( اين قرآن تو كتابى است كه) از جانب خداى مقتدر مهربان نازل شده است. سوره يس، آيه 3- 5.