نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 17 صفحه : 13
نيست، مگر
آنكه ملائكه در آن دخالتى دارند، و يك يا چند فرشته، موكل و مامور آنند، اگر آن
حادثه فقط يك جنبه داشته باشد يك فرشته، و اگر چند جنبه داشته باشد چند ملك موكل
بر آنند.
و
دخالتى كه دارند تنها و تنها اين است كه امر الهى را در مجرايش به جريان اندازند،
و آن را در مسيرش قرار دهند، هم چنان كه قرآن در اين باره فرموده:(لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ)[1].
صفت
دومى كه از ملائكه در قرآن و حديث آمده اين است كه: در بين ملائكه نافرمانى و
عصيان نيست، معلوم مىشود ملائكه نفسى مستقل ندارند، و داراى ارادهاى مستقل
نيستند، كه بتوانند غير از آنچه كه خدا اراده كرده اراده كنند، پس ملائكه در هيچ
كارى استقلال ندارند، و هيچ دستورى را كه خدا به ايشان تحميل كند تحريف نمىكنند،
و كم و زيادش نمىسازند، هم چنان كه فرمود:(لا يَعْصُونَ
اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ)[2].
صفت
سوم اينكه: ملائكه با همه كثرتى كه دارند، داراى مراتب مختلفى از نظر بلندى و
پايينى هستند بعضى ما فوق بعضى ديگر، و جمعى نسبت به ما دون خود آمرند، و آن
ديگران مامور و مطيع آنان، و آنكه آمر است به امر خدا امر مىكند، و حامل امر خدا
به سوى مامورين است، و مامورين هم به دستور خدا مطيع آمرند، در نتيجه ملائكه به
هيچ وجه از ناحيه خود اختيارى ندارند، هم چنان كه قرآن كريم فرموده:(وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ)[3] و
نيز فرموده:(مُطاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ)[4] و
نيز فرموده:(قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ)[5].
صفت
چهارم اينكه: ملائكه از آن جا كه هر چه مىكنند به امر خدا مىكنند، هرگز شكست
نمىخورند، به شهادت اينكه فرموده:(وَ ما كانَ اللَّهُ
لِيُعْجِزَهُ مِنْ شَيْءٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ)[6] و
از سوى ديگر فرموده:( وَ اللَّهُ غالِبٌ عَلى)(أَمْرِهِ )[7] و
نيز فرموده:(إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ)[8]
[بيان
اينكه وجود ملائكه مادى و جسمانى نيست و توضيحى در مورد تمثل ملائكه به اشكال و
تهيات جسمانى و رد اينكه گفته شده ملك جسمى است لطيف ...]
از
اين جا روشن مىشود ملائكه موجوداتى هستند كه در وجودشان منزه از ماده
[1] در سخن از او پيشى نمىگيرند، و به امر او عمل مىكنند. سوره
انبياء، آيه 27.
[2] خدا را در آنچه امرشان كند نافرمانى نمىكنند. سوره تحريم،
آيه 6.
[3] هيچ يك از ما نيست مگر آنكه مقامى معلوم دارد. سوره صافات،
آيه 164.
[4] فرمانده فرشتگان و امين وحى است. سوره تكوير، آيه 21.
[5] پرسيدند: پروردگارتان چه گفت؟ گفتند: حق گفت. سوره سبأ، آيه
23.
[6] خدا هرگز چنين نبوده كه چيزى در آسمانها و زمين او را عاجز
كند. سوره فاطر، آيه 44.