هم روايت شده‌[1].

[رواياتى در ذيل آيات مربوط به امر و تشويق به نكاح، مكاتبه با بندگان و نهى از اكراه كنيزان به زنا كارى‌]

و در كافى به سند خود از عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه روايت كرده كه گفت: از آن جناب پرسيدم: منظور از (غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ) كيست؟ فرمود: احمق و اشخاص تحت ولايت غير، كه زن نمى‌خواهند[2].

و در همان كتاب به سند خود از محمد بن جعفر از پدرش از آبائش (ع) روايت كرده كه فرمود: رسول خدا 6 فرمود: هر كس از ترس عيالمند شدن ازدواج نكند، نسبت به خداى عز و جل سوء ظن دارد و خدا مى‌فرمايد(إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ)[3].

مؤلف: در معانى گذشته روايات بسيار زيادى از ائمه اهل بيت (ع) رسيده، كه هر كس بخواهد بايد براى ديدن آنها به كتب حديث مراجعه نمايد.

و در كتاب فقيه است كه علاء از محمد بن مسلم از ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه در معناى آيه:(فَكاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْراً) فرمود: خير اين است كه مسلمان شوند و شهادت به وحدانيت حق و رسالت خاتم الانبياء 6 بدهند، و يك كارى در دست داشته باشند كه بتوانند مال المكاتبه را بپردازند و يا صنعت و حرفه‌اى داشته باشند[4].

مؤلف: در اين معنا باز روايات ديگرى هست.

و در كافى به سند خود از علاء بن فضيل از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه‌(فَكاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْراً وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ الَّذِي آتاكُمْ) فرمود: اگر نخواستى بهاى او را كم كنى، بعضى اقساط او را مى‌بخشى، البته بيشتر از مقدار استطاعتت هم نمى‌بخشى، عرضه داشتم: مثلا چقدر ببخشم؟ فرمود: امام ابو جعفر (ع) از شش هزار درهم هزار درهم را صرفنظر كرد[5].

مؤلف: و در مجمع البيان، و همچنين در الدر المنثور از على (ع) روايت شده كه آن مقدار چهار يك قيمت است‌[6] و آنچه از ظواهر اخبار استفاده مى‌شود اين است كه‌

[1] مجمع البيان، ج 7، ص 138.

[2] فروع كافى، ج 5، ص 523، ح 3.

[3] كافى، ج 5، ص 330، ح 5.

[4] نور الثقلين، ج 3، ص 600 به نقل از فقيه.

[5] كافى، ج 6، ص 189، ح 17.

[6] مجمع البيان، ج 7، ص 140 و الدر المنثور، ج 5، ص 46.