بايد شما مؤمنان هر يك از زنان و مردان زناكار را به صد تازيانه
مجازات و تنبيه كنيد و هرگز در باره آنان در دين خدا رأفت و ترحم روا مداريد اگر
به خدا و روز قيامت ايمان داريد و بايد عذاب آن بدكاران را جمعى از مؤمنان مشاهده
كنند (2).
مرد زناكار جز با زن زناكار و مشرك نكاح نكند و زن زناكار هم جز با
مرد زانى و مشرك نكاح نخواهد كرد و اين كار بر مردان مؤمن حرام است (3).
و آنان كه به زنان با عفت نسبت زنا بدهند آن گاه چهار شاهد عادل بر
ادعاى خود نياورند آنان را به هشتاد تازيانه كيفر دهيد و ديگر هرگز شهادت آنها را
نپذيريد كه مردمى فاسق و نادرستند (4).
مگر آنهايى كه بعد از آن فسق و بهتان به درگاه خدا توبه كردند و در
مقام اصلاح خود بر آمدند در اين صورت خدا آمرزنده و مهربان است (5).
و آنان كه به زنان خود نسبت زنا دهند و جز خود بر آن شاهد نداشته
باشند بايد هر يك از آنها چهار مرتبه شهادت و قسم به نام خدا ياد كه او در اين
ادعاى زنا از راستگويان است (6).
و بار پنجم قسم ياد كند كه لعن خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد
(7).
پس براى رفع عذاب حد، آن زن نيز نخست چهار مرتبه شهادت و قسم به نام
خدا ياد كند كه البته شوهرش دروغ مىگويد (8).
و بار پنجم قسم ياد كند كه غضب خدا بر او اگر اين مرد در اين ادعا از
راستگويان باشد (9).
و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما مؤمنان نبود و اگر نه اين بود كه
خداى مهربان البته توبه پذير و درستكار است حدود و تكليف را چنين آسان نمىگرفت و
با توبه از شما رفع عذاب نمىكرد (10).
بيان آيات
غرض اين سوره همان است كه سوره با آن افتتاح شده و آن بيان پارهاى
از احكام تشريع شده، و سپس پارهاى از معارف الهى مناسب با آن احكام است، معارفى
كه مايه تذكر مؤمنين مىشود.
[معنا و مورد استعمال كلمه سورة و مقصود از اينكه فرمود: (سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها )]
كلمه سوره به معناى پارهاى از كلمات و جملهبندىهايى
است كه همه براى ايفاى يك غرض ريخته شده باشد، و به همين جهت در اين آيه شريفه يك
بار مجموع آيات سوره به اعتبار معنايى كه دارند يك سوره ناميده شده، و
فرموده: اين سوره را نازل كرديم و
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 111