لا منجى منك الا اليك مى‌باشد. رسول خدا 6 فرمود: در اينجا بود كه ملائكه كلامى را به من آموختند، تا در هر صبح و شام بخوانم، و آن اين است:

اللهم ان ظلمى اصبح مستجيرا بعفوك و ذنبى اصبح مستجيرا بمغفرتك و ذلى اصبح مستجيرا بعزتك، و فقرى اصبح مستجيرا بغناك و وجهى الفانى اصبح مستجيرا بوجهك الباقى الذى لا يفنى- خدايا اگر ظلم مى‌كنم دلگرم به عفو توام و اگر گناه مى‌كنم پناهنده به مغفرتت هستم، خدايا ذلتم از دلگرمى به عزت تو است و فقرم پناهنده به غناى تو است و وجه فانيم مستجير به وجه باقى تو و من اين را در موقع عصر مى‌خوانم.

آن گاه صداى اذانى شنيدم و ناگاه ديدم فرشته‌ايست كه اذان مى‌گويد، فرشته‌ايست كه تا قبل از آن شب كسى او را در آسمان نديده بود، وقتى دو نبوت گفت اللَّه اكبر خداى تعالى فرمود درست مى‌گويد بنده من، من از هر چيز بزرگترم، او گفت: اشهد ان لا اله الا اللَّه خداى تعالى فرمود: بنده‌ام درست مى‌گويد، منم اللَّه، كه معبودى نيست مگر من و معبودى نيست به غير من.

او گفت: اشهد ان محمدا رسول اللَّه اشهد ان محمدا رسول اللَّه پروردگار فرمود:

بنده‌ام راست مى‌گويد محمد بنده و فرستاده من است، من او را مبعوث كرده‌ام، او گفت:

حى على الصلاة حى على الصلاة خداى تعالى فرمود: راست مى‌گويد بنده من و به سوى واجب من دعوت مى‌كند هر كس از روى رغبت و به اميد اجر دنبال واجب من برود همين رفتنش كفاره گناهان گذشته او خواهد بود.

او گفت: حى على الفلاح حى على الفلاح خداى تعالى فرمود: آرى نماز صلاح و نجاح و فلاح است آن گاه در همان آسمان بر ملائكه امامت كردم و نماز گزارديم آن طور كه در بيت المقدس بر انبياء امامت كرده بودم (اين روايت از دستبرد عامه محفوظ نمانده و گرنه جا داشت حى على خير العمل هم در آن ذكر شده باشد).

سپس فرمود بعد از نماز، مهى همانند ابر مرا فرا گرفت به سجده افتادم پروردگارم مرا ندا داد: من بر همه انبياى قبل از تو پنجاه نماز واجب كرده بودم همان پنجاه نماز را بر تو و امتت نيز واجب كردم اين نمازها را در امتت بپاى دار، رسول خدا 6 مى‌گويد: من برخاسته به طرف پايين به راه افتادم، در مراجعت به ابراهيم برخوردم، چيزى از من نپرسيد، به موسى برخوردم، پرسيد چه كردى؟ گفتم: پروردگارم فرمود: بر هر پيغمبرى پنجاه نماز واجب كردم، و همان را بر تو و بر امتت نيز واجب كردم، موسى گفت: اى محمد