[استظهار اينكه ابراهيم (ع) دو بار از خداوند براى مكه امنيت طلبيده است‌]

ممكن هم هست از اختلافى كه ميان اين دو نقل و دو حكايت هست كه از يكى تعبير كرده به (اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً)- اين را شهر امنى قرار ده و از ديگرى تعبير كرده به (اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً)- اين شهر را ايمن كن چنين استفاده شود كه ابراهيم خليل (ع) دو نوبت اين دعا را كرده، يكى موقعى كه مكه صورت شهر به خود نگرفته بوده و بار ديگر موقعى كه به صورت شهر در آمده بود، چون ابراهيم (ع) مكرر به مكه و به سركشى هاجر و اسماعيل رفته بود. و آن وقت كه اسماعيل و مادرش را در آنجا اسكان داد و به سرزمين فلسطين برگشت، و براى نوبت دوم به ديدن آنها رفت ديد كه قوم جرهم دور فرزندش را گرفته و به وى روى آورده‌اند، در اين موقع از خداى تعالى خواسته است كه اين محل را شهرى امن قرار دهد- چون شهر نبود- و مؤمنين از اهلش را از ثمرات روزى فرمايد. و آن وقت كه سرزمين مزبور را به صورت شهرى ديده از خداى خواسته است كه اين شهر را محل امنى قرار دهد.

يكى از مؤيدات احتمال مذكور اختلافات ديگرى است كه در اين دو آيه به چشم مى‌خورد. در آيه بقره براى اهل شهر دعا كرده و برخوردارى از ثمرات را خواسته است، ولى در آيات مورد بحث برخوردارى ثمرات به اضافه چند چيز ديگر را تنها براى ذريه خود خواسته است.

و بنا بر اين، مى‌توان فهميد كه اين آيات كه حكايت دعاى ابراهيم (ع) است آخرين مطلبى است كه قرآن كريم از كلام و دعاى ابراهيم نقل مى‌كند. و نيز مى‌توان جزم كرد بر اينكه ابراهيم (ع) اين دعا را بعد از اسكان اسماعيل و هاجر و جمع شدن قبيله جرهم و ساختن خانه كعبه و پديد آمدن شهرى به نام مكه به دست ساكنينش در آنجا، كرده است. و فقره‌هاى اين آيات همه دليل و مؤيد اين احتمال است.

و بنا بر اينكه اين احتمال را نپذيريم و بگوييم هر دو دسته آيات يك حكايت است و ابراهيم يك بار دعا كرده بوده آن وقت بايد بگوييم از جمله رب اجعل ... چيزى حذف شده و تقديرش چنين است: رب اجعل هذا البلد بلدا آمنا- پروردگارا اين شهر را شهر امنى قرار ده .